Συνέντευξη στον Γιώργο Κοτίνη...

Το εκτροφείο Cavalieri di Rodi ασχολείται με επιλεκτική εκτροφή στην Ελλάδα και δίνει έμφαση στις εργασιακές ικανότητες,την υγεία τη σωστή μορφολογία και τη μακροβιότητα της φυλής.Σκυλιά μας αλλά και απόγονοι τους έχουν διακριθεί τόσο στην Ελλάδα όσο και σε μεγάλες εκθέσεις του εξωτερικού και έχουν περάσει εξετάσεις εργασίας.Μένουν μέσα στο σπίτι,κοντά μας και είναι μέλη της οικογένειας μας.

Τι σας έκανε να αχοληθείτε με την ράτσα αυτή και πόσα χρόνια ασχολείστε με την εκτροφή της?
Από παιδί λάτρευα τα σκυλιά.Απέκτησα το πρώτο μου σκυλί το 1993,ενα θηλυκό Χάσκυ Σιβηρίας.Με αυτή πρωτοπήγα σε εκθέσεις και ασχολήθηκα με την εκτροφή.Έζησε δεκαεπτά χρόνια και τέσσερις μήνες και μου πρόσφερε ανεπανάληπτες χαρές.Ωστόσο,σαν φοιτητής είχα γνωρίσει τα μπόξερ απο ένα καθηγητή μου που είχε δύο,μια θηλυκιά απο την Αγγλία και ένα αρσενικό απο τη Γερμανία.Το μικρόβιο είχε μεταδωθεί και όταν ήρθε η ώρα να πάρω άλλο σκυλί,ήξερα απο πριν ότι θα ήταν μπόξερ.Από το 2005 ασχολούμαι με τα μπόξερ.Λατρεύω το χαρακτήρα τους,τον πλουραλισμό στις ικανότητες τους,ακόμα και το πείσμα τους.

Ποιό ήταν το πρώτο σας μπόξερ και πως το αποκτήσατε?
Ήταν τα Χριστούγεννα του 2005 όταν ήρθε στο σπίτι μια πυρόξανθη θηλυκιά.Ακόμα και τώρα στην ηλικία που είναι,λατρεύει την εργασία και κάθε είδους σπορ.Δεν συμμετείχε ποτέ σε έκθεση ή την εκτροφή,αλλά παραμένει ένας υπέροχος σύντροφος.Λίγους μήνες αργότερα ήρθε στο σπίτι μια ραβδωτή θηλυκιά,η Fatima van Sapho's Hoeve.Με αυτή συμμετείχαμε σε πολλές εκθέσεις μεταξύ των οποίων και το ΑΤΙΒΟΧ του 2007,πέρασε εξετάσεις εργασίας (ΙΡΟ 1) και ήταν η μητέρα της πρώτης μας γέννας μπόξερ.

Τι λείπει στην Ελλάδα σε σχέση με άλλες χώρες πάνω στο σκύλο?
Η κυνοφιλική παιδεία.Δυστυχώς στη χώρα μας πολλοί υποψήφιοι ιδιοκτήτες δεν γνωρίζουν πώς να επιλέξουν τον μελλοντικό τους σύντροφο,ή και πώς να φροντίζουν σωστά τα σκυλιά τους,και για τις απαιτήσεις που έχει η συμβίωση μαζί τους.Επίσης ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα είναι η ελλιπής ενημέρωση για το τί θα πρέπει να προσέξουν κατά την επιλογή ενός τετράποδου συντρόφου,που όμως θα μας συντροφεύει για πολλά χρόνια.Ο υποψήφιος ιδιοκτήτης οφείλει να κάνει μια έρευνα πριν επιλέξει,και να έχει υπομονή.

Ο κόσμος παίρνει εκτροφικά σκυλιά για να κατεβαίνει σε εκθέσεις η για κάποιο άλλο λόγο?
Οι εκθέσεις μορφολογίας είναι απλά ένα εργαλείο αξιολόγησης της καταλληλότητας για αναπαραγωγή,δεν είναι καλιστεία.Εξετάζεται σε κάποιο βαθμό ο χαρακτήρας του σκύλου και η εναρμόνιση του με το πρότυπο της φυλής.Αυτό έχει και λειτουργικές προεκτάσεις.Αποκλίσεις απο το πρότυπο σημαίνουν πολλές φορές ότι ο σκύλος δε μπορεί να κάνει αυτό για το οποίο είναι προορισμένος,ανάλογα φυσικά με τη φυλή.
Τα βραβεία και οι τίτλοι απο μόνοι τους δε λένε τίποτα,τουλάχιστον στον ίδιο το σκύλο.Ούτε να τα μασουλήσει μπορεί ούτε να παίξει μαζί τους,και οι απόγονοι του όσο συχνά κι αν μας επισκέπτονται,δε ζουν μαζί του.Δεν είναι όμως απλά ανθρώπινη ματαιοδοξία η συμμετοχή στις εκθέσεις.Είναι ένας τρόπος να έχουμε μια αντικειμενική άποψη απο κάποιον τρίτο για τα προτερήματα και τα ελλατώματα του σκύλου μας,εφόσον προορίζεται για εκτροφή.Δεν είναι τέλειο σύστημα,αλλά είναι το καλύτερο που διαθέτουμε αυτή τη στιγμή.Επιλέγοντας έναν εκτροφέα,ουσιαστικά εμπιστευόμαστε τις γνώσεις του και δημιουργούμε μια σχέση ζωής.Είναι αυτός που θα μας συμβουλέψει,που θα μας στηρίξει,που θα μας διευκολύνει σε πολλές περιπτώσεις.Παράλληλα,ο σωστός εκτροφέας έχει φροντίσει να διασφαλίσει,στο βαθμό που αυτό είναι δυνατόν,ότι τα σκυλιά του είναι ελεύθερα κληρονομικών παθήσεων.

Τι είναι αυτό που κάνει έναν εκτροφέα αξιόπιστο?
Πολυδιάστατη ερώτηση...Αν χρειαζόταν να συνοψίσω σε λίγες λέξεις θα έλεγα πρωτίστως η ισορροπία που θα πρέπει να τηρεί στην εκτροφή φροντίζοντας στον ίδιο βαθμό την υγεία,τη σωστή μορφολογία και τον χαρακτήρα των σκυλιών του.Και οι τρεις αυτοί παράγοντες είναι εξίσου σημαντικοί.Παράλληλα,η διαρκής προσπάθεια βελτίωσης που θα πρέπει να καταβάλλει,και η προσωπική ηθική.Η εκτροφή έχει χαρές και λύπες,επιτυχίες αλλά και λάθη.Αυτός που αναγνωρίζει τα λάθη του,που μαθαίνει από αυτά και δε φοβάται να τα ομολογήσει είναι κατά τη γνώμη μου ένας αξιόπιστος άνθρωπος.

Μπορεί κάποιος να ασχοληθεί επαγγελματικά με την εκτροφή?
Δε γνωρίζω κάποιον που να ζει αποκλειστικά απο την εκτροφή.Η εκτροφή είναι πάθος και τέχνη μαζί και μάλλον ακριβό χόμπυ.Όλοι όσοι ασχολούνται ή έχουν κάποιο επάγγελμα που συντηρεί αυτό το πάθος ή θα υπάρχει κάποια άλλη παράλληλη δραστηριότητα στο χώρο,για παράδειγμα εκπαίδευση ή φιλοξενία ζώων κ.λ.π.

Πείτε μας για ποιούς λόγους πρέπει κάποιος να προτιμήσει έναν εκτροφέα για ένα κουτάβι boxer αντί για ένα pet shop η κάποια ιδιωτική γέννα?
Τα κουτάβια απο pet shop προέρχονται απο "φάρμες" μαζικής αναπαραγωγής (puppy mills) που τα σκυλιά διαβιώνουν κατά κανόνα σε άθλιες συνθήκες,χωρίς να τηρούνται έστω και οι στοιχειώδεις κανόνες σωματικής και πνευματικής ευζωίας των γεννητόρων.Αποχωρίζονται σε πολύ μικρή ηλικία απο τη μητέρα τους,με συνέπεια να στερούνται σημαντικά στοιχεία κοινωνικοποίησης και πολύ πιθανόν αργότερα να παρουσιάσουν προβληματικές συμπεριφορές.Επειδή εισάγονται μαζικά,εκτείθενται σε μεταδιδόμενες ασθένειες με αποτέλεσμα να νοσούν σε μεγάλα ποσοστά ή ακόμα και να μην επιβιώνουν.
Ο απλός ιδιώτης που αναπαράγει το σκύλο του,δε διαθέτει τις απαιτούμενες γνώσεις για να επιλέξει σωστά τους γεννήτορες.Μπορεί να αναπαράγει σκυλιά με σοβαρά προβλήματα υγείας,λειτουργικά,χαρακτήρα ή φορείς κληρονομικών παθήσεων.Επειδή επίσης τα σκυλιά αυτά δεν είναι καταχωρημένα στον οικείο κυνολογικό όμιλο,δε γνωρίζει το ιστορικό των προγόνων ή μπορεί να ζευγαρώνει εν αγνοία του ή και εν γνώση του πολύ κοντινούς συγγενείς.
Και στις δύο περιπτώσεις οι γονείς δεν έχουν εξεταστεί για κληρονομικές παθήσεις και ο ιδιοκτήτης κινδυνεύει να χάσει ξαφνικά το σκύλο του σε μικρή ηλικία ή να γίνει ο καλύτερος πελάτης των κτηνιάτρων με πολύ ακριβές και μακρόχρονες ή δια βίου θεραπείες.Ο σωστός εκτροφέας κάνει εξετάσεις υγείας για κληρονομικές ασθένειες όπως η δυσπλασία ισχίου και αγκώνα,καρδιομυοπάθειες και σπονδύλωση,μειώνοντας με αυτό τρόπο την πιθανότητα εμφάνισης τους,τουλάχιστον στο βαθμό που αυτό είναι ανθρωπίνως δυνατό.Φροντίζει επίσης να επιλέγει γεννήτορες με σωστό χαρακτήρα και εξαιρετική μορφολογία.Παράλληλα,με την εμπειρία του θα βοηθήσει τους νέους ιδιοκτήτες να επιλέξουν το κατάλληλο κουτάβι για αυτούς,θα συμβουλέψει σε θέματα διατροφής,άσκησης,εκπαίδευσης,υγείας,αναπαραγωγής κ.λ.π.Η σχέση με τον εκτροφέα δε σταματάει μόλις ο νέος ιδιοκτήτης πάρει το κουτάβι,ουσιαστικά τότε αρχίζει.

Tι είναι το pedigree και πόσο στοιχίζει?
Είναι ο γενεαλογικός χάρτης του σκύλου που περιλαμβάνει όλες τις πληροφορίες για τους προγόνους του.Δημιουργήθηκε πριν απο αιώνες για τα αραβικά άλογα και καθιερώθηκε και για τα σκυλιά και άλλα ζώα.Η λέξη pedigree,προέρχεται από τα μεσαιωνικά γαλλικά και σημαίνει "πόδι της χήνας",παρομοιάζοντας με αυτό το σχήμα του γενεαλογικού δέντρου.
Για κάποιον που γνωρίζει πώς να ερμηνεύει τα στοιχεία που περιέχει,μπορεί να δει στοιχεία για την υγεία, τις εργασιακές ικανότητες και τα αποτελέσματα όλων των προγόνων.Συμπληρωματικά,μας δίνει στοιχεία ακόμα και για τη μεθοδολογία εκτροφής του σκύλου μας αλλά και των προγόνων.
Για τον ιδιοκτήτη του κουταβιού δεν στοιχίζει τίποτα, την έκδοση του την φροντίζει ο εκτροφέας καταβάλλοντας 21€ στον Κυνολογικό Όμιλο Ελλάδας,και η μεταβίβαση απο τον εκτροφέα στον ιδιοκτήτη γίνεται δωρεάν.

Τι ισχύει τελικά για όσα λέγονται για τα λευκά boxer? (τυφλά η κουφά η δεν βγάζουν χαρτιά).
Λευκά μπόξερ μπορούν να προκύψουν αν και οι δύο γονείς είναι flashy, δηλαδή έχουν λευκό στο πρόσωπο,το στήθος,τα πόδια ή και τον λαιμό.Σε αυτή τη περίπτωση υπάρχουν 25% πιθανότητες για κάθε κουτάβι να γεννηθεί λευκό.Είναι καθαρά θέμα γεννετικής,θα πρέπει και οι δύο γονείς να φέρουν το γονίδιο.Πρέπει να σημειωθεί ωστόσο ότι είναι άλλο γονίδιο αυτό που καθορίζει την παρουσία του λευκού και άλλο αυτό που καθορίζει την έκταση και την κατανομή του.Έχουμε λοιπόν λευκά μπόξερ με παρουσία χρωστικής,μικρά μπαλώματα ραβδωτά ή πυρόξανθα στο σώμα και σκούρους βλεννογόνους,όπως επίσης πιο σπάνια με παντελή έλειψη χρωστικής και συχνά γαλανά μάτια.Η δεύτερη ομάδα είναι αυτή που φέρει στοιχεία αλμπινισμού.Σύμφωνα με μια έρευνα που παρουσίασε ο Δρ.Henning Lund στον Σουηδικό Όμιλο Μπόξερ πριν μερικά χρόνια,το ποσοστό μερικής ή ολικής κώφωσης που παρουσιάζεται στα λευκά μπόξερ είναι της τάξης του 14%,όσο περίπου και σε άλλες φυλές με έντονη παρουσία λευκού όπως τα Δαλματίας.Δεν υπήρξε ποτέ θέμα τυφλότητας στα λευκά μπόξερ.Μπορείτε να δείτε τα αποτελέσματα της μελέτης εδώ: home.online.no/~hennilu/English/Information/white/sld001.htm
Δεν είναι λοιπόν ούτε σπάνια,ούτε φυσικά υποδεέστερα από τα αδέρφια τους που έχουν πλήρη χρωστική.Αποτελεί απλά ελλάτωμα αποκλεισμού απο την αναπαραγωγή σύμφωνα με το πρότυπο,γιατί με το γονίδιο αυτό συνδέονται και άλλα που αφορούν τον σωματότυπο του σκύλου.Αν αναπαραγάγαμε δύο λευκά μπόξερ,σε δύο-τρεις γεννιές θα οδηγούμασταν σε απώλεια τύπου και θα βλέπαμε πλέον ενα σκύλο που δε θα θύμιζε μπόξερ αλλά μπουλντογκ όπως τουλάχιστον ήταν πριν 100-120 χρόνια.Αυτό διαπιστώθηκε στα μέσα της δεκαετίας του '20, και άλλαξε το πρότυπο της φυλής,αποκλείοντας τα απο την αναπαραγωγή.Το λευκό είναι αναπόσπαστο τμήμα της κληρονομιάς του μπούλντογκ που χρησιμοποιήθηκε για να δημιουργηθεί η φυλή.Το μόνο που έχει να κάνει ένας εκτροφέας που δεν θέλει να έχει λευκά κουτάβια,είναι απλά να φροντίσει ώστε ο ένας απο τους δύο γονείς να είναι Plain,δηλαδή χωρίς λευκό στο πρόσωπο και τα πόδια.Αντίστοιχα όμως απώλεια τύπου θα είχαμε αν αναπαράγαμε μόνο μπόξερ με έλλειψη λευκού (Plain)
Στη χώρα μας εκδίδεται πλέον κανονικά γενεαλογικός χάρτης του σκύλου (pedigree) απο τον ΚΟΕ,απλά με την ένδειξη ακατάλληλο προς αναπαραγωγή.Αυτό άλλωστε συνέβαινε εδώ και χρόνια σε άλλες χώρες.

Κλείνοντας,πείτε μας για ποιους λόγους κάποιος πρέπει να προτιμήσει ένα boxer?
Κατά τη γνώμη μου δεν "πρέπει" να προτιμήσει κάποιος μπόξερ.Πρέπει να του ταιριάζει σαν χαρακτήρας,τρόπος ζωής και ιδιοσυγκρασία.Υπάρχουν πολλές φυλές για να επιλέξει κάποιος τον σύντροφο του,και φυσικά υπάρχουν και ημίαιμα που αναζητούν ενα στοργικό σπίτι και μια αγκαλιά.
Για όποιον όμως αποφασίσει ότι τα μπόξερ του ταιριάζουν,θα πρέπει να γνωρίζει ότι είναι ανθρωποκεντρικοί χαρακτήρες,αναζητούν την προσοχή και την αγάπη μας και δε χάνουν ευκαιρία να εκδηλώσουν τη δική τους.Το χειρότερο που μπορεί να κάνει κάποιος σε ένα τέτοιο χαρακτήρα,είναι να του στερήσει την αγέλη του,δηλαδή εμάς,την ανθρώπινη παρουσία.Ακόμα και αν το σπίτι μας είναι 1.000 τετραγωνικά,το μπόξερ μας θα έρθει να στριμωχτεί κοντά μας.Η τιμιότητα του χαρακτήρα τους,ο τρόπος που εκφράζουν τα συναισθήματα τους,είναι ιδιαίτερα.Ο χαρακτηρισμός που θα χρησιμοποιούσα είναι πως τα μπόξερ είναι οι καλύτεροι all around players στο χώρο των σκύλων.Πολυτάλαντα σκυλιά,αθλητές,φύλακες,ιδιαίτερα ανεκτικά και προσεκτικά με τα παιδιά,είναι κάποιοι χαρακτηρισμοί που τα συνοδεύουν αποτελώντας μια απο τις πιο δημοφιλείς φυλές.Α! και πεισματάρικα.....πολύ πεισματάρικα....
Προσωπικά δε μπορώ πλέον να φανταστώ τη ζωή χωρίς μπόξερ κοντά μου,παρά μόνο αν η υγεία ή η ηλικία μου δε μου επιτρέπει να τους προσφέρω την ποιότητα ζωής που τους αξίζει.