Κατακλίσεις στους σκύλους (κάλοι,ύγρωμα)

2014-12-05 14:09

Ορισμός κατακλίσεων
"Οι κατακλίσεις", που ονομάζονται επίσης,έλκη του δωδεκαδακτύλου,είναι ανώμαλες περιοχές πάνω ή κάτω από το δέρμα πάνω από οστεώδη σημεία πίεσης.Περιλαμβάνουν τους κάλους,οι οποίοι είναι παχύρρευστοι,τσαλακωμένοι,άτριχες περιοχές του δέρματος και το ύγρωμα που είναι μαλακό,συνήθως ανώδυνο,σάκοι γεμάτοι υγρό κάτω από το δέρμα.Οι κατακλίσεις προκαλούνται από τη δύναμη,την τριβή ή κάποιο τραύμα στο δέρμα και στους υποδόριους ιστούς ενός σκυλιού και είναι συνήθως αποτέλεσμα του ξαπλώματος σε σκληρές επιφάνειες,όπως τσιμέντο για μεγάλες χρονικές περιόδους.Είναι ιδιαίτερα διαδεδομένες σε μεγάλες,βαριές φυλές.Η παρατεταμένη πίεση στις περιοχές όπου τα οστά και το δέρμα είναι αραιά διαχωρισμένα μειώνει την παροχή αίματος στην περιοχή,προκαλώντας βλάβη ιστού.Ο αγκώνας είναι αυτός που συχνά επηρεάζεται,αν και κατακλίσεις μπορεί να αναπτυχθούν στους γοφούς,στους ταρσούς και στις πλευρές των πίσω ποδιών.Αυτές οι πληγές μπορεί να είναι επώδυνες.Τα σκυλιά συχνά γλείφουν ακατάπαυστα τις κατακλίσεις,οι οποίες στη συνέχεια κάνουν απόστημα και έλκη με αποτέλεσμα να δημιουργείται επώδυνη πληγή.

Αιτίες
Οι κατακλίσεις σχεδόν πάντα προκαλούνται από χρόνιο τραύμα στο δέρμα του σκύλου και του υποδόριου ιστού και είναι αποτέλεσμα του ξαπλώματος σε σκληρές επιφάνειες για παρατεταμένες χρονικές περιόδους.Οι πληγές λόγω πίεσης είναι κοινές σε κατοικίδιους σκύλους,ειδικά σε μεγάλες,βαριές ή γιγάντιες φυλές και σε εκείνους που ξεκουράζονται ή κοιμούνται σε τσιμεντοειδή δάπεδα χωρίς μαλακό,καλά γεμισμένο κρεβάτι.Η μακροχρόνια πίεση σε μια περιοχή του σώματος,όπου το οστό και το δέρμα είναι αραιά διαχωρισμένα,συμπιέζει τα αιμοφόρα αγγεία και μειώνει την παροχή αίματος στην περιοχή,η οποία με τη σειρά της προκαλεί βλάβη ιστού και τελικά το θάνατο των ιστών (νέκρωση),κάλους και ύγρωμα.Ο αγκώνας είναι ίσως η πιο κοινή θέση των κατακλίσεων,παρόλο που συμβαίνουν συχνά στα ισχία,στους ταρσούς και στις πλευρές των ποδιών.

Πρόληψη
Ο καλύτερος τρόπος για την πρόληψη των κατακλίσεων είναι να παρέχεται στα σκυλιά υπερυψωμένο,καλά γεμισμένο με κλινοσκεπάσματα κρεβάτι σε όλους τους χώρους όπου ξεκουράζεται τακτικά.Τα σκυλιά που βρίσκονται ανακλινόμενα (καθιστά) για ιατρικούς λόγους βρίσκονται ιδιαίτερα σε κίνδυνο να αναπτύξουν έλκη λόγω πίεσης.Θα πρέπει να βρίσκονται σε πολύ μαλακό,παχύ και καλά παραγεμισμένο κρεβάτι που θα περιέχει αφρώδες υλικό ή θα είναι παχύ αφρώδες και ελαστικό ή θα έχει στρώμα νερού ή φουσκωτό από αέρα στρώμα,όλα τα παραπάνω είναι καλές επιλογές.Τα σκυλιά που είναι ανακλινόμενα θα πρέπει να αλλάζουν θέση κάθε 2-3 ώρες,για την πρόληψη συγκεντρωμένης πίεσης στους αγκώνες,στους ταρσούς,στους γοφούς και στις άλλες λεπτόδερμες οστικές περιοχές.Το μασάζ,η υδροθεραπεία και άλλες μορφές φυσικής θεραπείας μπορεί να είναι χρήσιμα για την τόνωση της κυκλοφορίας του αίματος στις πληγείσες περιοχές.
Ειδική σημείωση:Οι κατακλίσεις είναι κοινές στα σκυλιά συντροφιάς.Η υψηλότερη συχνότητα παρατηρείται σε μεγάλες και γιγαντιαίες φυλές και στα σκυλιά που αναγκάζονται να ξαπλώνουν σε σκληρές επιφάνειες για μεγάλες χρονικές περιόδους.

Συμπτώματα
Πληγές λόγω πίεσης είναι εμφανώς ορατές.Η πιο κοινή θέση είναι στους αγκώνες,μπορεί όμως να συμβούν στους γοφούς,στους ταρσούς,στο στήθος (στέρνο) και στις πλευρές των ποδιών ή οπουδήποτε αλλού στο σώμα.Οι ιδιοκτήτες των σκύλων με κατακλίσεις μπορεί να μην παρατηρήσουν την κατάσταση μέχρις ότου οι πληγές πραγματικά να σπάσουν και να κάνουν έλκη ή μέχρι τα σκυλιά τους να αρχίσουν να γλείφουν συνέχεια την πάσχουσα περιοχή.Οι ιδιοκτήτες παρατηρούν ένα ή περισσότερα από τα ακόλουθα σημάδια κατακλίσεων:
-Άτριχο,ζαρωμένο,υπερχρωσικό (κόκκινο προς μωβ) εξόγκωμα του χοντρού δέρματος πάνω από ένα οστεώδες σημείο πίεσης
-Γεμάτη με υγρό περιοχή πάνω από μια οστεώδη προεξοχή
-Έλκος,απόστημα ή τραύμα σε μια οστεώδη προεξοχή
-Χωλότητα
-Γλείψιμο στην πληγείσα περιοχή (συχνά συνοδεύεται από χρωματισμένο τρίχωμα στο σημείο της πληγής)

Σκυλιά που βρίσκονται σε υψηλότερο κίνδυνο
Κάθε σκύλος,οποιασδήποτε φυλής ή μικτής φυλής και των δύο φύλων,μπορεί να αναπτύξει κατακλίσεις.Ωστόσο,είναι πιο συχνές στις μεγάλες και γιγάντιες φυλές όπως το Mastiff,το Cane Corso,το ιρλανδικό Wolfhound,ο μεγάλος δανός,το λαμπραντόρ και άλλες μεγάλες φυλές,επειδή το βάρος και το μέγεθος τους είναι δυσανάλογα συγκεντρωμένο στα οστεώδη σημεία πίεσης,ιδιαίτερα τους αγκώνες και στους ταρσούς όταν ξαπλώνουν.Σκύλοι με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν λοιμώξεις στα σημεία που είναι επιρρεπή σε κατακλίσεις.Τα σκυλιά που είναι ανακλινόμενα για παρατεταμένες χρονικές περιόδους - ειδικά αν κοιμούνται σε σκληρές επιφάνειες χωρίς μαλακό κρεβάτι - έχουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης ελκών λόγω πίεσης.Τα υποσιτισμένα και αδυνατισμένος σκυλιά επίσης έχουν προδιάθεση για ανάπτυξη κατακλίσεων,επειδή στερούνται το φυσιολογικό γέμισμα με ιστό γύρω από τους αγκώνες,τους ταρσούς και τις άλλες οστικές περιοχές.

Διάγνωση
Οι κατακλίσεις δεν είναι δύσκολο να εντοπιστούν.Δεν είναι μια "ασθένεια" ή "ιατρική διαταραχή» αλλά μια φυσική κατάσταση του δέρματος και του υποδόριου ιστού που προκαλείται από την πίεση,την τριβή και το τραύμα.Είναι,βασικά,μια "πληγή".
Ένα λεπτομερές ιστορικό και η φυσική εξέταση είναι τα πιο σημαντικά εργαλεία στη διάγνωση των κατακλίσεων.Η διάγνωση γίνεται συνήθως με βάση την κλινική εικόνα και με την εξήγηση του ιδιοκτήτη για το περιβάλλον και τις επιφάνειες πάνω στις οποίες βρίσκεται ο σκύλος.Αν η πληγή κάνει έλκος ή μολυνθεί,ο θεράπων κτηνίατρος πιθανότατα θα λάβει δείγματα του εξιδρώματος που στάζει με μια αποστειρωμένη μπατονέτα και στη συνέχεια θα υποβάλει τα δείγματα σε ένα διαγνωστικό εργαστήριο για μικροσκοπική εξέταση και καλλιέργεια.Βιοψίες του δέρματος μπορεί επίσης να ληφθούν για διαγνωστική εξέταση,ανάλογα με την τοποθεσία και την εμφάνιση των βλαβών στο συγκεκριμένο ασθενή.Οι βιοψίες είναι σημαντικές για να γίνει διάκριση των κατακλίσεων από πιθανές καρκινικές μάζες.Στην ασυνήθιστη περίπτωση όπου υπάρχει υποψία για εμπλοκή του οστού,ακτινογραφία της πληγείσας περιοχής μπορεί να συστηθεί.
Ειδική σημείωση:Οι κατακλίσεις μπορεί να είναι πολύ απογοητευτικές για τους ιδιοκτήτες των επηρεαζόμενων σκυλιών.Ο καλύτερος τρόπος για την αντιμετώπισή τους είναι να τους παρέχουν καλά γεμισμένο κρεβάτι όπου ο σκύλος έχει την τάση να ξεκουράζεται έτσι ώστε να ανακουφίσει την πίεση στους αγκώνες,στους ταρσούς,στους γοφούς ή σε άλλα σημεία οστεώδης πίεσης.

Θεραπεία
Είναι επιτακτική ανάγκη στα σκυλιά με κατακλίσεις να παρέχεται καλά γεμισμένο,παχύ,μαλακό κρεβάτι,ανά πάσα στιγμή,για να αποτραπεί περαιτέρω τραύμα.Αυτό μπορεί να είναι το μόνο που χρειάζεται για να μειωθεί το μέγεθος των ελκών λόγω πίεσης και για την πρόληψη της εξέλιξης τους.Υπάρχουν στο εμπόριο πολλά διαθέσιμα κρεβάτια σκυλιών,στρώματα και καλύμματα από ύφασμα,μαξιλάρια αφρού που θα πάρουν την πίεση μακριά από τις προεξοχές των οστών,όταν ένας σκύλος αναπαύεται ή κοιμάται.Αν μια πληγή λόγω πίεσης δεν έχει μολυνθεί,προσθέτοντας μαλακό κρεβάτι στο περιβάλλον διαβίωσης του σκύλου - και παρατηρώντας το σκυλί όταν έχει πέσει στο έδαφος ή είναι σε ανάπαυση - είναι ίσως ό,τι χρειάζεται για να διαχειριστείτε την κατάσταση.Η περιοχή της κατάκλισης πρέπει να είναι τυλιγμένη με μαλακό επίδεσμο για να αποτραπεί ο περαιτέρω τραυματισμός στην περιοχή καθώς θεραπεύεται.Ενυδάτικές κρέμες,λοσιόν αλόης ή αντιβιοτικές αλοιφές ή τζελ μπορούν να εφαρμοστούν στην πληγείσα περιοχή για να μαλακώσει το τραχύ δέρμα και για να παρέχουν κάποια ανακούφιση από την ενόχληση.Η περιοχή θα πρέπει να καλύπτεται με επίδεσμο μετά την εφαρμογή αυτών των ουσιών,ώστε να μειωθεί ο κίνδυνος δευτερογενών βακτηριακών λοιμώξεων ανάπτυξης στο υγρό περιβάλλον.
Αν οι κατακλίσεις είναι μολυσμένες,ο κτηνίατρος θα πρέπει να ελέγξει την περιοχή πιο προσεκτικά.Θα πάρει μάλλον ένα δείγμα των εκκρίσεων που στάζουν σε μια μπατονέτα και θα το υποβάλλει σε ένα διαγνωστικό εργαστήριο για καλλιέργεια και ευαισθησία,για να προσδιορίσει τους ακριβείς μικροοργανισμούς που είναι υπεύθυνοι για τη μόλυνση.Η μακροχρόνια θεραπεία με αντιβιοτικά,τόσο από του στόματος όσο και τοπικά,συνήθως συνιστάται για τις μολυσμένες κατακλίσεις.Μία τυπική πορεία της από του στόματος θεραπείας με αντιβιοτικά είναι 4 έως 6 εβδομάδες,το ελάχιστο.
Σκύλοι με ύγρωμα - σάκοι γεμάτοι με υγρό πάνω από τις περιοχές της πίεσης,που ονομάζονται επίσης ορογόνοι θύλακες - μπορεί να θεραπευθούν με αποστράγγιση και έκπλυση της βλάβης.Αν διαπιστωθούν νωρίς,αυτό μπορεί να επιτευχθεί με αναρρόφηση μέσω παρακέντησης,η οποία βασικά περιλαμβάνει την εισαγωγή μιας βελόνας στο ύγρωμα και εξάγει το υγρό περιεχόμενό του σε μια προσαρτημένη σύριγγα τραβώντας το έμβολο.Το υγρό μέσα στο ύγρωμα συνήθως είναι καθαρό ή κιτρινωπό προς κόκκινο.Η περιοχή που έγινε η αναρρόφηση πρέπει να δεθεί με επίδεσμο καλά μετά από αυτή τη διαδικασία.Ωστόσο,εάν δεν λυθεί η υποκείμενη αιτία του υγρώματος,συνήθως επιστρέφει μετά την αποστράγγιση από τον κτηνίατρο.
Η χειρουργική εκτομή (αφαίρεση) του κάλου ή του υγρώματος συνήθως δε συνιστάται.Η θεραπεία με laser μπορεί να είναι χρήσιμη για τις μικρές πληγές λόγω πίεσης,αν και αυτή η θεραπεία δεν είναι ακόμη ευρέως διαθέσιμη.Οι κατακλίσεις με εκτεταμένη εξέλκωση μπορεί να απαιτούν χειρουργικά μοσχεύματα δέρματος.Ορισμένες αρχές αναφέρουν ότι βάζοντας στις πληγές ακατέργαστο μέλι ή κρέμες για την επούλωση πληγών μπορεί να επιταχύνει τη θεραπεία.
Όλες οι κατακλίσεις θα πρέπει να καθαρίζονται καθημερινά με αντισηπτικό διάλυμα,το οποίο μπορεί να συστήσει ο θεράπων κτηνίατρος. Αυτό συχνά είναι ένα διάλυμα χλωρεξιδίνης.

Πρόγνωση
Δυστυχώς,λόγω της θέσης τους στις περιοχές όπου τα οστά και το δέρμα είναι πολύ κοντά και όπου η συνεχής τριβή είναι παρούσα,οι κατακλίσεις μπορεί να είναι δύσκολο να θεραπευτούν.Οι περισσότεροι κάλοι μπορούν να ελεγχθούν με την παροχή κατάλληλων υπερυψωμένων κρεβατιών με καλά παραγεμισμένα στρώματα,αν και πάλι μπορεί να πάρει πολύ χρόνο για τους κάλους να εξαφανιστούν από τη στιγμή που έχουν αναπτυχθεί.Τα γεμάτα με υγρό υγρώματα συχνά απαιτούν πιο επεμβατικές τεχνικές,όπως η χειρουργική αποστράγγιση για την επίλυσή τους.