Ερώτηση : Ποια είναι η κατάλληλη ηλικία για να ξεκινήσει την εκπαίδευση ο σκύλος;
Απάντηση : Από 6 μηνών το σκυλάκι μπορεί να ξεκινήσει εκπαίδευση βασικής υπακοής.

Ερώτηση : Μπορώ να εκπαιδεύσω τον σκύλο μου μόνος μου;
Απάντηση : Η εκπαίδευση του σκύλου μπορεί να γίνει έχοντας γνώση, υπομονή και εμπειρία. Χωρίς αυτά υπάρχει σημαντική πιθανότητα όχι μόνο ο σκύλος να μην μάθει αυτά που θέλουμε αλλά και να του δημιουργηθούν προβλήματα συμπεριφοράς στο μέλλον. Ο κάθε σκύλος έχει την δική του προσωπικότητα και ιδιαιτερότητες οπότε χρειάζεται διαφορετική μέθοδο.

Ερώτηση : Ο σκύλος μου είναι άγριος. Θα γίνει καλός φύλακας;
Απάντηση : Ο σκύλος φύλακας είναι πολλά πράγματα αλλά όχι απαραίτητα άγριος. Ένας άγριος σκύλος χωρίς εκπαίδευση μπορεί να γίνει επικίνδυνος ακόμα και για τα μέλη της οικογένειάς του αλλά πολύ περισσότερο για τρίτους. Ο σκύλος φύλακας θα πρέπει να είναι ισορροπημένος και απόλυτα ελεγχόμενος από τον ιδιοκτήτη του. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με συγκεκριμένη εκπαίδευση.

Ερώτηση : Γίνεται εκπαίδευση χωρίς βία;
Απάντηση : Ασφαλώς. Για την ακρίβεια εκπαίδευση και βία δεν μπορούν να συνυπάρξουν. Η βία στον σκύλο μπορεί να προκαλέσει προβλήματα συμπεριφοράς.

Ερώτηση : Ο σκύλος μου είναι ημίαιμο. Μπορεί να εκπαιδευτεί;
Απάντηση : Η εκπαίδευση για Βασική υπακοή εφαρμόζεται με απόλυτη επιτυχία σε όλους τους σκύλους, καθαρόαιμους ή μη. Για εκπαίδευση πάνω σε Καθήκοντα ασφαλείας σαφώς είναι προτιμότερο να επιλέξουμε μια φυλή που γονιδιακά μπορεί να υποστηρίξει μια τέτοια εκπαίδευση. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως ένας ημίαιμος σκύλος δεν είναι ικανός.

πηγή : www.national-k9.gr

1η Ερώτηση: Υπάρχει κίνδυνος να προσβληθεί από λεϊσμανίωση ο ιδιοκτήτης και η οικογένειά του από το μολυσμένο σκύλο τους;
  Απάντηση: Όχι. Σύμφωνα με επιζωοτιολογικά και επιδημιολογικά στοιχεία στην Ελλάδα ο άνθρωπος μολύνεται από τις σκνίπες που πήραν το παράσιτο από μολυσμένο άνθρωπο, όχι από μολυσμένο σκύλο. Γι' αυτό άλλωστε:
α) παρατηρούνται κατά μέσο όρο μόνον 25 νέα κρούσματα του νοσήματος ετησίως στον άνθρωπο στην Ελλάδα, ενώ στο σκύλο παρατηρούνται περισσότερα από 100.000 κρούσματα του νοσήματος (υπολογίζεται ότι ανάλογα με την περιοχή της χώρας, σε κάθε μολυσμένο άνθρωπο αντιστοιχούν 940-5.550 μολυσμένοι σκύλοι !),
β) υπάρχουν περιοχές, όπως ο Ν. Χαλκιδικής και γύρω από την πόλη της Θεσσαλονίκης, όπου τα κρούσματα του νοσήματος στον άνθρωπο είναι σπανιότατα (στις περιοχές αυτές αναφέρθηκαν στον άνθρωπο συνολικά 9 κρούσματα του νοσήματος σε διάστημα 47 ετών !), σε αντίθεση με τη μόλυνση του σκύλου που είναι συχνή,
δ) υπάρχουν περιοχές, όπως στο Ν. Δράμας και το Ν. Καβάλας, όπου για σειρά ετών αναφέρονται ετησίως τουλάχιστον 3-4 κρούσματα λεϊσμανίωσης στον άνθρωπο και περιοχές, όπως στους νομούς Καστοριάς, Φλωρίνης, Γρεβενών, Έβρου κ.α., όπου δεν αναφέρονται κρούσματα λεϊσμανίωσης στον άνθρωπο, παρά το γεγονός ότι η μόλυνση του σκύλου στις περιοχές αυτές είναι συχνή, και
ε) δεν αναφέρθηκαν κρούσματα λεϊσμανίωσης σε οικογένειες που έχουν μολυσμένους σκύλους. 

2η Ερώτηση: Υπάρχει κίνδυνος να μολυνθεί ο ιδιοκτήτης ή ο κτηνίατρος, όταν χαϊδεύει ή περιποιείται τα τραύματα του μολυσμένου σκύλου;
Απάντηση: Όχι. Δεν υπάρχει τέτοιος κίνδυνος, επειδή:
α) στο σκύλο δεν υπάρχει η «μολύνουσα» μορφή του παρασίτου (αυτή αναπτύσσεται ΜΟΝΟ μέσα στη σκνίπα),
β) στην περίπτωση που εισέλθουν σε μικροτραυματισμούς του δέρματος του ανθρώπου, μολυσμένα κύτταρα με το παράσιτο του σκύλου (π.χ. κατά την περιποίηση των αλλοιώσεων του δέρματος του σκύλου), τα κύτταρα αυτά καταστρέφονται αμέσως (μαζί με τα παράσιτα) απο τους μηχανισμούς της φυσικής ανοσίας του ανθρώπου (τα κύτταρα του σκύλου, όπως και τα παράσιτα, αποτελούν «ξένο σώμα» για τον άνθρωπο), και
γ) ακόμη και στην περίπτωση που τα μολυσμένα κύτταρα προέρχονται από μολυσμένο άνθρωπο (π.χ. κατά τη μετάγγιση αίματος από μολυσμένο αιμοδότη), σπανίως μολύνεται το άτομο (απουσία «μολύνουσας» μορφής του παρασίτου, μη συμβατά αντιγόνα κ.ά.). 

3η Ερώτηση: Ποιά είναι η πρόγνωση της λεϊσμανίωσης για το μολυσμένο σκύλο;
Απάντηση: Όταν ακολουθείται έγκαιρα η κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή θεραπεύονται τα περισσότερα από τα μολυσμένα ζώα. Επίσης, το 10-20% από τα μολυσμένα ζώα αυτοϊάται (χωρίς φαρμακευτική αγωγή). 

4η Ερώτηση: Θεραπεύεται η λεϊσμανίωση του σκύλου ή απλά το ζώο παραμένει φορέας του παρασίτου;
Απάντηση: Υπάρχουν φαρμακευτικά σχήματα με ικανοποιητικά αποτελέσματα στο 85-100% των ζώων (τα ζώα απαλλάσσονται από το παράσιτο, όταν προλαμβάνονται οι αναμολύνσεις και οι αναζωπυρώσεις του νοσήματος).
Όταν ο σκύλος αναμολύνεται, πρέπει να επαναλαμβάνεται η φαρμακευτική αγωγή (στην περίπτωση αυτή, το 75-78% των ζώων επιβιώνει για 4-6 χρόνια).
Γενικά, ακόμη και μετά την ανεπιτυχή φαρμακευτική αγωγή, τα παράσιτα εξαφανίζονται για αρκετούς μήνες από το περιφερικό αίμα και επομένως, το ζώο δεν αποτελεί εστία μόλυνσης των σκνιπών.
5η Ερώτηση: Ποιό είναι το ΚΑΛΥΤΕΡΟ φάρμακο στη λεϊσμανίωση του σκύλου;
Απάντηση: Όλα τα φάρμακα είναι αποτελεσματικά, εφ' όσον:
α) χορηγούνται στα μολυσμένα ζώα ΚΑΘΕ 12 ΩΡΕΣ, επειδή τα παράσιτα βγαίνουν από τα μολυσμένα κύτταρα κάθε 12-24 ώρες και μόνον τότε είναι ευαίσθητα στα φάρμακα,
β) δεν επιβαρύνουν τη λειτουργία των νεφρών και άλλων οργάνων (απουσία παρενεργειών), και
γ) ενισχύουν τους μηχανισμούς άμυνας του οργανισμού κατά του παρασίτου (ανοσοενισχυτική δράση).

6η Ερώτηση: Είναι δυνατόν να προφυλαχθεί ο σκύλος από τη λεϊσμανίωση;
Απάντηση: Ναι. Κατά την εποχή των σκνιπών στην Ελλάδα (Μάϊος-Νοέμβριος), ο σκύλος προφυλάσσεται αποτελεσματικά από τη μόλυνση με το παράσιτο, όταν:
α) χρησιμοποιείται στο ζώο εντομοαπωθητικό περιλαίμιο (ή spray) με deltamethrin,
β) τοποθετείται εντομοαπωθητικό με diethyltoluamide-DEET, στον αυχένα και τη ράχη του ζώου, μετά τη δύση του ήλιου (αιχμή δραστηριότητος των σκνιπών, 21.00-22.00 και 03.30-05.00),
γ) χρησιμοποιείται εντομοαπωθητικό σαπούνι για το λούσιμο του σκύλου (όχι όταν χρησιμοποιείται περιλαίμιο με deltamethrin),
δ) γίνεται προληπτική ορολογική εξέταση του σκύλου το Μάϊο και το Νοέμβριο, για να τίθεται έγκαιρα η διάγνωση (Μάϊο) και να θεραπεύονται τα μολυσμένα ζώα, πριν μετατραπούν σε αποθήκη/φορείς του παρασίτου στη φύση, και
ε) γίνεται προληπτική φαρμακευτική αγωγή στο ζώο (allopurinol, 15 mg/Kg σ.β./12ωρο, από το στόμα), από τον Αύγουστο έως το Νοέμβριο, για να προφυλάσσεται το ζώο κατά το Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο, που είναι η περίοδος με τη μεγαλύτερη μολυσματική ικανότητα των σκνιπών στη χώρα μας.

7η Ερώτηση: Υπάρχει κίνδυνος ανάπτυξης ανθεκτικών στελεχών L.infantum, όταν ακολουθείται προληπτική φαρμακευτική αγωγή στο σκύλο;
Απάντηση: Δεν υπάρχει τέτοιος κίνδυνος όταν γίνεται προληπτική φαρμακευτική αγωγή με allopurinol (το σχήμα πρόληψης της μόλυνσης είναι ίδιο με το θεραπευτικό σχήμα, δηλ. 15 mg/Kg σ.β./12ωρο, για 6 μήνες).
Αντιθέτως, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος ανάπτυξης ανθεκτικών στελεχών του παρασίτου, π.χ. όταν χρησιμοποιείται για λόγους πρόληψης το Glucantime® κάθε 2 ημέρες (!), επειδή: α) σε διάστημα 1-3 ωρών μετά τη χορήγησή του, το φάρμακο εξουδετερώνεται από τον οργανισμό, και β) το παράσιτο βγαίνει από τα μολυσμένα κύτταρα (και είναι ευαίσθητο στο φάρμακο) κάθε 12-24 ώρες. Με τον τρόπο αυτό δημιουργούνται συνθήκες υποδοσίας του φαρμάκου και «συνθήκες επιλογής» ανθεκτικών στελεχών του παρασίτου.

8η Ερώτηση: Υπάρχει λόγος επιλογής της amphotericin B με λιποσώματα (AmBisome®) για την αντιμετώπιση της λεϊσμανίωσης του σκύλου;
Απάντηση: Όχι. Η χρησιμοποίηση της amphotericin B με λιποσώματα (AmBisome®) στην αντιμετώπιση της λεϊσμανίωσης του σκύλου: α) δεν πλεονεκτεί σε σύγκριση με τα άλλα φαρμακευτικά σχήματα, β) είναι ακριβή, και γ) υπάρχει ο κίνδυνος το παράσιτο να αναπτύξει ανθεκτικότητα στο φάρμακο και έτσι, να αποδυναμωθεί το φαρμακευτικό «οπλοστάσιο» για την αντιμετώπιση του νοσήματος στον άνθρωπο. 

9η Ερώτηση: Τί συμβαίνει με το νέο σκεύασμα Milteforan στην αντιμετώπιση της λεϊσμανίωσης του σκύλου;
Απάντηση: Το Milteforan® (miltefosine, hexadecyl-PC) έχει παρόμοια αποτελέσματα με τα άλλα φαρμακευτικά σκευάσματα στην αντιμετώπιση της λεϊσμανίωσης του σκύλου. Παρουσιάζει όμως ορισμένα σημαντικά πλεονεκτήματα, όπως π.χ. χορηγείται μία φορά την ημέρα μαζί με την τροφή του ζώου, παραμένει για μεγάλο χρονικό διάστημα στους ιστούς, δεν εμφανίζει νεφρο- και ηπατοτοξικότητα κ.ά. Στην πραγματικότητα το Milteforan αντικαθιστά το Glucantime στην αντιμετώπιση της λεϊσμανίωσης του σκύλου. Η αγωγή για να έχει καλύτερα αποτελέσματα πρέπει: α) να υπολογίζεται το βάρος του ζώου πριν και κατά τη διάρκεια της αγωγής και να χορηγείται 1 κ.εκ. Milteforan/10 κιλά ζώου, μαζί με την τροφή, μία φορά την ημέρα, για 28 ημέρες, και β) να χορηγούνται στο ζώο, παράλληλα με το Milteforan, 10 mg αλλοπουρινόλη/κιλό ζώου, από το στόμα, ανά 12ωρο (πρωί-βράδυ), για 7 μήνες. Το Milteforan δεν χορηγείται σε έγκυα ζώα (αλλοιώσεις στο έμβρυο).

10η Ερώτηση: Τί πρέπει να γνωρίζει ο ιδιοκτήτης για την παρακολούθηση του ζώου μετά τη λήξη της φαρμακευτικής αγωγής;
Απάντηση: Θα πρέπει να επισημανθεί στον ιδιοκτήτη ότι η λεϊσμανίωση του σκύλου θεραπεύεται και ότι μετά τη λήξη της φαρμακευτικής αγωγής (όποια και αν έχει επιλεγεί):
Ads by AllCheapPriceAd Options
1) είναι αναμενόμενο να ανιχνεύονται φθίνουσες συγκεντρώσεις ειδικών αντισωμάτων ή αντιγόνων του παρασίτου για 6-12 μήνες (το ζώο είναι υγιές και δεν μεταδίδει το νόσημα) και η ορολογική εξέταση του ζώου πρέπει να επαναλαμβάνεται 1, 2, 3, 6, 12, 18 και 24 μήνες μετά τη λήξη της αγωγής. Η επιτυχία της αγωγής πιστοποιείται από τη μείωση των συγκεντρώσεων των ειδικών αντισωμάτων, ενώ η αποτυχία της αγωγής διαπιστώνεται από την αύξηση των συγκεντρώσεων των ειδικών αντισωμάτων, οπότε η φαρμακευτική αγωγή επαναλαμβάνεται, και
2) στις ενζωοτικές χώρες, όπως είναι η Ελλάδα, η αύξηση των συγκεντρώσεων των ειδικών αντισωμάτων μετά τη λήξη της φαρμακευτικής αγωγής οφείλεται: α) στις αναμολύνσεις των ζώων (γι' αυτό είναι απαραίτητη η λήψη μέτρων πρόληψης των αναμολύνσεων), και β) στις αναζωπυρώσεις του νοσήματος, που εμφανίζονται έως 1 χρόνο μετά τη φαρμακευτική αγωγή στα μολυσμένα ζώα και χαρακτηρίζονται από αύξηση των συγκεντρώσεων των γ-σφαιρινών, των ειδικών αντισωμάτων, των αντιγόνων του παρασίτου κ.ά.

11η Ερώτηση: Ποιά είναι η πρόγνωση της λεϊσμανίωσης στον άνθρωπο;
Απάντηση: Με τη φαρμακευτική αγωγή επιτυγχάνεται κλινική ίαση στο 95% των ασθενών (ή στο 20% των μολυσμένων φορέων HIV). Ήπια σπληνομεγαλία παρατηρείται έως ένα χρόνο μετά την αγωγή. Το 5% των ασθενών είναι δυνατόν να αυτοϊαθεί, χωρίς φαρμακευτική αγωγή.

12η Ερώτηση: Πώς πρέπει να παρακολουθείται ο ασθενής μετά τη φαρμακευτική αγωγή για λεϊσμανίωση;
Απάντηση: Το αποτέλεσμα της φαρμακευτικής αγωγής ελέγχεται με την ορολογική εξέταση του ασθενούς (ELISA κ.ά.), 1, 3, 6, 12 και 24 μήνες μετά τη λήξη της αγωγής. Αναζωπυρώσεις του νοσήματος εμφανίζονται στο 5% των ασθενών (ή στο 80% των μολυσμένων φορέων HIV), συνήθως μέσα στο πρώτο 6μηνο μετά τη φαρμακευτική αγωγή (απαιτείται επανάληψη της αγωγής).

13η Ερώτηση: Είναι δυνατόν να προφυλαχθεί ο άνθρωπος από τη λεϊσμανίωση;
Απάντηση: Στις ενδημικές χώρες, όπως είναι η Ελλάδα, η μόλυνση του ανθρώπου κατά την περίοδο των σκνιπών (από το Μάϊο έως το Νοέμβριο) αποφεύγεται με:
α) τη χρησιμοποίηση εντομοαπωθητικού (Autan®) στα ακάλυπτα μέρη του σώματος ή στα ρούχα, μετά τη δύση του ηλίου (διάρκεια εντομοαπωθητικής δράσης περίπου 4 ώρες),
β) την έγκαιρη διάγνωση και τη θεραπεία των ασθενών, για να μη αποτελούν φορείς του παρασίτου στη φύση, και
γ) τη σωστή ενημέρωση για το βιολογικό κύκλο της Leishmania infantum, αλλά και των σκνιπών στη χώρα μας.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Χαραλαμπίδης ΣΘ, Διάκου ΑΝ. Σπλαχνική λεϊσμανίωση και λεϊσμανίωση του σκύλου στην Ελλάδα και τις άλλες μεσογειακές χώρες. Περιοδικό της Ελληνικής Κτηνιατρικής Εταιρείας, 2004, 55: 247-261.
Χαραλαμπίδης ΣΘ. Παρασιτικά Νοσήματα των Ζώων και του Ανθρώπου. Πρωτοζωώσεις, Ελμινθώσεις, Αρθροποδώσεις. University Studio Press, Θεσσαλονίκη, 2003.
Χαραλαμπίδης ΣΘ. Κτηνιατρική Παρασιτολογία. Πρωτόζωα, Έλμινθες, Αρθρόποδα. University Studio Press, Θεσσαλονίκη, 2001.
Χαραλαμπίδης ΣΘ., Διάκου ΑΝ. Εργαστηριακή Διάγνωση των Παρασιτικών Νοσημάτων των Ζώων. University Studio Press, Θεσσαλονίκη, 2001.
Χαραλαμπίδης ΣΘ. Ανοσολογία Παρασιτώσεων. 2η έκδ. University Studio Press, Θεσσαλονίκη, 1998.
Χαραλαμπίδης ΣΘ. Πρωτοζωολογία. 2η έκδ. University Studio Press, Θεσσαλονίκη, 1998.
Χαραλαμπίδης ΣΘ. Θέματα Παρασιτολογίας που Ενδιαφέρουν τη Δημόσια Υγεία στην Ελλάδα. University Studio Press, Θεσσαλονίκη, 1993.
Χαραλαμπίδης ΣΘ. Ανοσοδιαγνωστική των παρασιτικών νοσημάτων και η ανοσοενζυμική δοκιμασία ELISA (enzyme-linked immunosorbent assay). Επιστ. Επετ. Κτηνιατρ. Σχολής, 1984, 22: 75-253.
 
Σ. Θ. Χαραλαμπίδης, Καθηγητής
Εργαστήριο Παρασιτολογίας και Παρασιτικών Νοσημάτων, Τμήμα Κτηνιατρικής, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, 541 24 Θεσσαλονίκη (τηλ.: 2310 999933, FAX: 2310 999947, E-mail: harala@vet.auth.gr).
users.auth.gr

Ναι, όμως ο χειριστής είναι αυτός που χαράσσει την πορεία που πρέπει να ακολουθηθεί. Οι σκύλοι-οδηγοί εκτελούν δύο είδη διαδρομών: τις γνωστές και τις άγνωστες. Στις γνωστές διαδρομές, αρκεί η εντολή του τελικού προορισμού για να κατευθυνθεί ο σκύλος-οδηγός προς τα εκεί (πχ., “σπίτι”). Στις άγνωστες διαδρομές πρέπει ο τυφλός χειριστής να υποδείξει στο σκύλο-οδηγό τη διαδρομή που πρέπει να ακολουθηθεί με απόλυτη σαφήνεια. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που ζητάμε από τους χειριστές άριστη κινητικότητα και προσανατολισμό.

πηγή : www.laraguidedogs.gr

ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΤΟΙΚΙΔΙΟΥ ΣΑΣ

• Τα στειρωμένα ζώα ζουν κατά μέσο όρο περισσότερο και χωρίς προβλήματα υγείας σε σχέση με εκείνα που δεν έχουν στειρωθεί.
• Τα θηλυκά στειρωμένα σκυλιά αλλά και οι γάτες(ιδιαίτερα όταν η στείρωση γίνεται σε νεαρή ηλικία) έχουν πολύ λιγότερες πιθανότητες να αποκτήσουν νεοπλασίες μαστού αλλά και πυομήτρα μεγαλώνοντας.
• Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η εγκυμοσύνη καθώς και ο τοκετός έχουν σημαντικούς κινδύνους για τη μητέρα.Στα αρσενικά σκυλιά η στείρωση μειώνει σημαντικά τη πιθανότητα να αποκτήσουν νοσήματα του προστάτη αλλά και ορισμένες νεοπλασίες.
• Τα στειρωμένα αρσενικά σκυλιά και γάτες έχουν μικρότερη επιθυμία να φύγουν από το σπίτι και να μαλώσουν με άλλα ζώα με αποτέλεσμα να έχουν λιγότερες πιθανότητες να χαθούν, να χτυπηθούν από αυτοκίνητο, ή να τραυματιστούν σε καβγάδες.
• Στους αρσενικούς γάτους η στείρωση μειώνει τις πιθανότητες να μολυνθούν από τον ιό του Aids της γάτας που μεταδίδεται με το σάλιο και τα δαγκώματα όταν μαλώνουν μεταξύ τους.
• Κατοικίδια που δεν είναι στειρωμένα μπορεί να καταλήξουν υπερδραστήρια και δυστυχισμένα. Πολύ συχνά θα κάνουν προσπάθειες να δραπετεύσουν από το χώρο τους με αποτέλεσμα να πέσουν από παράθυρα, να χαθούν ή να εμπλακούν σε τροχαία ατυχήματα.
• Πολλά θηλυκά σκυλιά συχνά εμφανίζουν ψευδοκύηση αμέσως μετά τον οίστρο τους. Αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό αλλά μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα συμπεριφοράς καθώς και σε προβλήματα υγείας ορισμένα από τα οποία μπορούν να αποτραπούν με τη στείρωση.

ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΚΑΛΟ
Αν προβληματίζεστε για το αν θα πρέπει να στειρώσετε ή όχι το ζώο σας θα πρέπει να λάβετε υπ΄όψιν σας τα παρακάτω .

• Οι ιδιοκτήτες ζώων που δεν είναι στειρωμένα έχουν μονίμως το άγχος να διασφαλίσουν ότι το κατοικίδιό τους δεν θα μείνει έγκυο. Αν όμως παρόλα αυτά το κατοικίδιό τους μείνει έγκυο υπάρχει πρόσθετη ευθύνη και ανησυχία να βοηθήσουν το ζώο τους κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, της γέννας και στο μεγάλωμα της τοκετοομάδας πριν καν μπουν στη διαδικασία να βρουν σωστές οικογένειες για τα σκυλάκια ή τα γατάκια.
• Τα θηλυκά σκυλιά όταν είναι σε οίστρο είναι ιδιαίτερα ανήσυχα, έχουν αιμορραγικό έκκριμα για 3 εβδομάδες ή περισσότερο και προσελκύουν αρκετά αρσενικά σκυλιά στο χώρο τους.
• Οι θηλυκές γάτες εάν δεν έχουν στειρωθεί ή ζευγαρώσει, έχουν επαναλαμβανόμενους οίστρους με αποτέλεσμα να είναι συνέχεια σε οίστρο. Αυτό είναι εξουθενωτικό τόσο για τις γάτες όσο και για τους ιδιοκτήτες και συνήθως προσελκύει αρκετούς αδέσποτους αρσενικούς στο χώρο τους.
• Οι μη στειρωμένοι αρσενικοί γάτοι έχουν την κακιά συνήθεια να μαρκάρουν με τα ούρα τους την περιοχή που ζουν, τα οποία είναι αρκετά δύσοσμα σε αντίθεση με τα ούρα των στειρωμένων αρσενικών.
• Οι αρσενικοί σκύλοι μπορούν να καταστρέψουν πόρτες ή φράχτες στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν και να κυνηγήσουν θηλυκές σε οίστρο. Μπορεί επίσης να καβαλήσουν τα παιχνίδια τους ή ακόμα και τα πόδια των ιδιοκτητών τους μια αρκετά ενοχλητική συνήθεια.

 
ΠΟΤΕ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΕΙΡΩΣΕΤΕ ΤΟ ΚΑΤΟΙΚΙΔΙΟ ΣΑΣ
Για τις αρσενικές και θηλυκές γάτες η ηλικία των 5 με 6 μηνών είναι η κατάλληλη για τη στείρωση καθώς μετά από αυτή την ηλικία ωριμάζουν σεξουαλικά και είναι ικανά να ζευγαρώσουν και να αναπαραχθούν.
Οι θηλυκές σκύλες μπορούν να στειρωθούν πριν τον πρώτο τους οίστρο, περίπου σε ηλικία 6 μηνών ωστόσο όμως σε κάποιες μεγαλόσωμες φυλές συστήνεται η στείρωση να γίνεται μετά τον πρώτο οίστρο. Γενικά καλό είναι η στείρωση να πραγματοποιείται στο μεσοδιάστημα των οίστρων.
Για τους αρσενικούς σκύλους η περίοδος που θεωρείται πιο κατάλληλη για να γίνει η στείρωση ποικίλει ανάλογα με την κάθε φυλή αν και για τις περισσότερες φυλές είναι η ηλικία των 6 με 7 μηνών. Γενικά οι σκύλοι μεγαλόσωμων φυλών καλό είναι να στειρώνονται σε μεγαλύτερη ηλικία σε σχέση με τους σκύλους μικρόσωμων φυλών.
 
ΣΥΧΝΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ 

Θα αλλάξει η προσωπικότητα του κατοικιδίου μου μετά τη στείρωση?
Σε γενικές γραμμές όχι, ωστόσο κάποιες ανεπιθύμητες συνήθειες ενδέχεται να μειωθούν όπως η προσπάθεια επίβασης στα πόδια μας ή σε αντικείμενα, η επιθετικότητα ή το μαρκάρισμα με ούρα του σπιτιού.
 
Είναι μεγάλο το ρίσκο της επέμβασης?
Κάθε χειρουργική επέμβαση έχει κινδύνους ιδιαίτερα όσο αφορά την αναισθησία. Παρόλα αυτά όμως τα αναισθητικά πρωτόκολλα καθώς και οι χειρουργικές τεχνικές που χρησιμοποιούνται είναι αρκετά ασφαλή. Καλό είναι πριν τη χορήγηση γενικής αναισθησίας στο ζώο σας να γίνεται πάντα ένας προεγχειρητικός έλεγχος ο οποίος περιλαμβάνει εξετάσεις αίματος, καλή κλινική εξέταση και ένα καρδιογράφημα.

Είναι επώδυνη επέμβαση?
Κάθε χειρουργική επέμβαση περιλαμβάνει ένα μικρό βαθμό ενόχλησης για το ζώο μετεγχειρητικά παρόλα αυτά τα σύγχρονα αναισθητικά φάρμακα που χρησιμοποιούνται καθώς και η φαρμακευτική αγωγή που δίνεται κατά τη διάρκεια της επέμβασης για την αντιμετώπιση πόνου έχουν ως αποτέλεσμα τα ζώα να μη νιώθουν την παραμικρή ενόχληση και τα περισσότερα να είναι όρθια και έτοιμα να επιστρέψουν στο χώρο τους λίγες μόνο ώρες μετά τη λήξη του χειρουργείου.
 
Χρειάζεται το ζώο μου να γεννήσει τουλάχιστον μία φορά πριν γίνει η στείρωση?
Όχι. Δεν υπάρχει ούτε ένας καλός λόγος για τον οποίο θα έπρεπε να αφήσετε το ζώο σας να γεννήσει μία φορά πριν γίνει η στείρωση. Οι σκύλοι και οι γάτες δεν αναπτύσσουν μακροχρόνιους δεσμούς με τους απογόνους τους όπως οι άνθρωποι και έτσι δεν χάνουν τίποτα εάν δεν βιώσουν την εμπειρία της εγκυμοσύνης και της γέννας.
 
Μετά τη στείρωση κινδυνεύει να πάρει βάρος το ζώο μου?
Όχι κανονικά δεν θα παχύνει. Τα στειρωμένα ζώα έχουν λιγότερες θερμιδικές απαιτήσεις συγκριτικά με εκείνα που δεν έχουν στειρωθεί για αυτό και θα πρέπει να μειώνεται η ποσότητα του φαγητού τους αντίστοιχα.
 
Συνοψίζοντας θα ήθελα να τονίσω ότι σίγουρα το κόστος της επέμβασης είναι ένας παράγοντας που μπορεί να αποτρέπει αρκετούς ιδιοκτήτες κατοικιδίων να πάρουν την απόφαση να τα στειρώσουν δεν είναι μεγάλο όμως συγκριτικά με το κόστος της επιπλέον τροφής που θα χρειαστεί ένα έγκυο ζώο μαζί με την τοκετοομάδα αλλά και τυχόν ιατρικών εξετάσεων σε επιπλοκές της εγκυμοσύνης που μπορεί να υπάρξουν.
 
Χριστίνα Ψυχογιού
Κτηνίατρος Α.Π.Θ.
Μέλος ESVO-mRCV

Λύσσα του σκύλου Παθογένεια
 
Η μόλυνση του σκύλου από τον ιό της Λύσσας γίνεται από λύσεις συνεχείας του δέρματος που προκαλούνται από δαγκώματα άλλων λυσσασμένων ζώων. Μέσω των περιφερικών νεύρων ο ιός προωθείται στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα. Εκεί προκαλούν εγκεφαλομυελίτιδα. Με τα νεύρα πάλι ο ιός κατευθύνεται στους σιαλογόνους αδένες, από όπου απεκκρίνεται με το σάλιο, και μπορεί έτσι να μολύνει άλλο ζώο ή άνθρωπο.
 
Ευπάθεια των διαφόρων ζώων.
Ολα τα θερμόαιμα ζώα, συμπεριλαμβανομένων και των πτηνών, είναι ευπαθή στη Λύσσα. Οι φυσικοί όμως ξενιστές του ιού ανήκουν στις τάξεις των Σαρκοφάγων και των Χειροπτέρων (νυκτερίδες). Πάρα πολύ ευπαθή ζώα είναι οι Αλεπούδες, τα Τσακάλια και οι Λύκοι.
 
Πρόληψη
Γίνονται πολύ αποτελεσματικά εμβολιασμοί στο σκύλο, από την ηλικία των 3,5 μηνών. Το ζώο θα πρέπει στη συνέχεια να επανεμβολιάζεται μία φορά το χρόνο, για όλη του τη ζωή.
 
Κλινική εικόνα
Η διάρκεια της νόσου στο σκύλο είναι πολύ σύντομη ( 7 ημέρες). Η νόσος στην αρχή εκδηλώνεται με ανησυχία, απρόκλητα γαυγίσματα, σιαλλόρροια, το ζώο γίνεται ευρέθιστο, δαγκώνει ότι βρει μπροστά του και παρουσιάζει έντονη επιθετικότητα. Στη συνέχεια έχουμε την εμφάνιση παράλυσης κατά την οποία το ζώο δε μπορεί να φάει ούτε να πιεί. Ο θάνατος επέρχεται τελικά από αναπνευστική παράλυση.
 
Διάγνωση
Είναι σχετικά εύκολη η διάγνωση από τα συμπτώματα, όταν υπάρχει ιστορικό δαγκώματος του ζώου από άλλο ζώο. Οταν το ζώο έχει παραλύσει όμως χωρίς να υπάρχει αντίστοιχο ιστορικό η διάγνωση είναι πολύ δύσκολη και πρέπει να διαφοροποιηθεί από τη νόσο του Carre, την εγκεφαλίτιδα, ορισμένες δηλητηριάσεις. Μπορεί επίσης εύκολα να γίνει σύγχυση με άλλες καταστάσεις όπως κατάγματα, περιτονίτιδα, πνευμονία, ξένο σώμα στο φάρυγγα, ή ακόμη και από την επιθετικότητα που παρουσιάζουν ορισμένοι σκύλοι λόγω χαρακτήρα.
 
Αντιμετώπιση
Δεν υπάρχει θεραπεία της νόσου για τα ζώα
Προσοχή στη Λύσσα για τον άνθρωπο
Η Λύσσα είναι πάρα πολύ σοβαρή Ζωοανθρωπονόσος. Απαιτείται ευαισθητοποίηση των ιδιοκτητών των μικρών ζώων στη σχολαστική τήρηση των εμβολιακών προγραμμάτων που περιλαμβάνουν και το εμβόλιο έναντι του ιού της Λύσσας.
 
Σημασία για την υγεία του ανθρώπου
Η Λύσσα στον άνθρωπο παρουσιάζει την ίδια περίπου εικόνα όπως και στο σκύλο. Σε περίπτωση που ο άνθρωπος δαγκαθεί από λυσσασμένο σκύλο, καθαρίζεται προσεκτικά το τραύμα του και στη συνέχεια γίνεται τοπική και γενική έγχυση υπεράνοσου ορού και πολλές υποδόριες εγχύσεις εμβολίου. Καθυστέρηση στην έναρξη της θεραπείας μπορεί να έχει δυσμενή επίδραση στην αποτελεσματικότητά της.

Παθογένεια
Η λύσσα έχει μια περίοδο επώασης στην οποία ο ασθενής δεν βιώνει σχεδόν κανένα κλινικό σύμπτωμα. Αυτή η περίοδος αποτελεί τη μοναδική ευκαιρία για την επιτυχή θεραπεία της νόσου. Μόλις εμφανιστούν τα κλινικά συμπτώματα, η νόσος είναι σχεδόν πάντοτε θανατηφόρος. Στην αρχή τα συμπτώματα της λύσσας είναι παρόμοια με αυτά της γρίπης, επίσης στην αρχή μπορεί να εκδηλωθεί κνησμός, ερεθισμός και πόνος στο σημείο εισόδου του ιού ενώ όλα αυτά μπορεί να ακολουθηθούν απο μελαγχολία, σωματική κατάπτωση, φαρυγγικούς σπασμούς καθώς και με διαταραχές στον ύπνο. Κατόπιν ακολουθεί η δυσλειτουργία της καρδιάς και η διαταραχή της αναπνοής ενώ αυξάνεται και ο πυρετός ο οποίος μπορεί να φτάσει και τους 40°C. Ο ασθενής αναπτύσσει μεγάλη ευερεθιστότητα, φωτοφοβία και υδροφοβία. Όταν η ασθένεια έχει προχωρήσει αρκετά ο ασθενής αρχίζει να βιώνει σπασμούς που συνοδεύονται από σιελόρροια και έντονη δίψα. Με το πέρασμα του χρόνου ο άρρωστος παραλύει, χάνει την ψυχική του ισορροπία καθώς και την αίσθηση του περιβάλλοντος και στην συνέχεια καταλήγει στο θάνατο.
 
Η θεραπεία συνίσταται στον καθαρισμό του τραύματος από το δήγμα του ζώου, τη χορήγηση αντιλυσσικού εμβολίου και ίσως αντιλυσσικού ορού. Εάν υπάρξει υποψία έκθεσης στον ιό της λύσσας, ακόμα και αυτοί που έχουν εμβολιαστεί θα πρέπει, μετά την έκθεσή τους, να κάνουν μια περιορισμένη σειρά πρόσθετων ενέσεων αντιλυσσικού εμβολίου. Αυτοί που δεν έχουν εμβολιαστεί πριν από την έκθεσή τους στον ιό θα πρέπει, εφόσον εκτεθούν, να υποβληθούν σε μακρύτερης διάρκειας θεραπεία, η οποία περιλαμβάνει ενέσεις αντιλυσσικού εμβολίου και αντιλυσσικής υπεράνοσης σφαιρίνης

πηγή : www.gpeppas.gr

Η δυσπλασία των ισχίων είναι μία πολύ σοβαρή και δυστυχώς πολύ συχνή νόσος με την οποία ερχόμαστε αντιμέτωποι στην κλινική μας κάθε εβδομάδα. Η δυσπλασία είναι μία γενετική νόσος της οποίας τα πρώτα σημάδια εμφανίζονται σε μικρή ηλικία και στην συνέχεια εξελίσσονται όλο και πιο άσχημα είτε εξαφανίζονται για ένα διάστημα στην συνέχεια υποχωρούν αλλά μετά εμφανίζονται με πιο βαριά και μόνιμη μορφή.

Με δύο λόγια είναι οι λάθος γωνίες των ανατομικών στοιχείων (οστών,συνδέσμων,μυών) που οδηγούν σε αυξημένη κινητικότητα και αστάθεια της άρθρωσης του ισχίου. Ως αποτέλεσμα αυτής της διεργασίας είναι οι έντονες τριβές μεταξύ της κεφαλής του μηριαίου οστού με το οστό της κοτύλης και την ανάπτυξη επώδυνης οστεοαρθρίτιδας τοπικά. Ο σκύλος εμφανίζει χωλότητα στην βάδιση και έντονη αντίδραση πόνου κατά την ορθοπαιδική εξέταση και την υποβολή της αρθρωσης σε παθητικές κινήσεις. Μελλοντικά εγκαθίσταται αρθρίτιδα που δυσκολεύει όλο και περισσότερο την κίνηση του σκύλου μειώνοντας συνεχώς το εύρος κίνησης της άρθρωσης, με αποτέλεσμα το ζώο στο τέλος να μην μπορεί ούτε να περπατήσει!

Η διάγνωση της νόσου είναι δύσκολη στα πολύ πρώιμα στάδια και απαιτείται εξέταση απο κτηνίατρο με άριστες γνώσεις ορθοπαιδικής ώστε να υπάρχει χρόνος να προληφθεί το πρόβλημα με κάποια επέμβαση ή ακόμα και με διόρθωση της διατροφής και του περιβάλλοντος του σκύλου. Ο έλεγχος γίνεται με πλήρη ορθοπαιδική εξέταση και ακτινογραφίες σε διάφορα στάδια της ανάπτυξης του κουταβιού. Στις ακτινογραφίες μετρούνται διάφορες γωνίες και αποστάσεις που μας υποδεικνύουν την προδιάθεση του ζώου στην εμφάνιση της νόσου.Στο ιατρείο μας εφαρμόζουμε μία νέα μέθοδο PennHIP που εξελίχθηκε τα τελευταία χρόνια στην Αμερική και μας δίνει πολύ σημαντικά στοιχεία για την εξέλιξη της άρθρωσης,η εξέταση αυτή γίνεται με το σκυλάκι υπό ηρέμηση απο την ηλικία των 3-4 μηνών επομένως έχουμε χρόνο να διορθώσουμε αρκετά πράγματα που μέχρι τώρα θα μας διέφευγαν! Η επέμβαση που γίνεται σε μικρή ηλικία είναι η συμφυσιόδεση που μπορεί να συνδιαστεί ταυτόχρονα και με την στείρωση. Σε μεγαλύτερη ηλικία χρειάζονται επεμβάσεις πολύ πιο πολύπλοκες όπως διπλή και τριπλή οστεοτομία,εκτομή κεφαλής μηριαίου ή ολική αρθροπλαστική!

Είναι εξαιρετικά σημαντική επομένως η πρώιμη διάγνωση. Εξίσου σημαντική είναι η ισορροπημένη διατροφή και η αποφυγή υπερβολών στο ασβέστιο,το κατάλληλο έδαφος (να μην γλιστράει) όπου θα ζει ο σκύλος μας, καθώς και συμπληρώματα χονδροπροστατευτικά όπου αυτό κρίνεται απαραίτητο. Η σημαντικότερη όμως θεραπεία είναι η πρόληψη και αυτή σχετίζεται με την αγορά σκύλου μόνο απο εκτροφείς που δεν είχαν ζώα δυσπλαστικά και ιδανικά να έχουν πιστοποιητικό απαλλαγής απο την νόσο αυτή των κουταβιών. Διαφορετικά περιμένουμε εώς την ηλικία των 3-4 μηνών και κάνουμε ένα πλήρη ορθοπαιδικό έλεγχο και ακτινογραφικό για να έχουμε όσο το δυνατό μια πλήρη εικόνα. Η νόσος είναι κληρονομικά μεταδιδόμενη με μεγάλη συχνότητα επομένως αν ζευγαρώνουν ζώα δυσπλαστικά είναι σχεδόν σίγουρο ότι και τα κουτάβια θα έχουν πρόβλημα (μπορεί να πάρουν το γονίδιο και απο τους προγόνους και ας μην έχουν συπτώματα οι δύο γονείς).

H μέθοδος βαθμολόγησης της δυσπλασίας είναι η Ευρωπαική και η Αμερικανική και πιστοποιητικό πλήρης απαλλαγής δίνεται στους 18-24 μήνες όταν και έχει ολοκληρωθεί η ανάπτυξη των οστών της πυέλου.

Πηγή: www.queen.gr

• Πολύ παραπάνω βάρος από το κανονικό που προκαλεί προβλήματα αναπνοής (υπέρβαρα σκυλιά).
• Ακάρεα και γύρη φυτών που λειτουργούν ως αλλεργιογόνα.
• Μορφολογία του σκύλου κατά την οποία η τραχεία τους είναι πιο επίπεδη. Επιρρεπείς ράτσες σε ροχαλητό είναι τα pug, τα αγγλικά μπουλντογκ, τα Boston Terrier.
• Kαπνός και μη καλός εξαερισμός. Εάν καπνίζετε μέσα στο σπίτι πολύ πιθανό να εμφανιστεί ροχαλητό αλλά και να επιδεινωθεί.
• Λοίμωξη του αναπνευστικού η οποία μέχρι την αποδρομή της προκαλεί ροχαλητό!

Τί μπορούμε να κάνουμε όμως εμείς για να βοηθήσουμε το σκυλάκι μας? :

• Καθαρίζουμε συχνά το κρεβατάκι, το σπιτάκι και την κουβερτούλα του με καθαριστικό.
• Βγάζουμε βόλτα το σκύλο μας όταν τα επίπεδα γύρης είναι χαμηλά ( από τις 5 το απόγευμα και μετά).
• Γυμνάζουμε επαρκώς το σκύλο μας για να μην καταλήξει υπέρβαρος και προσέχουμε οπωσδήποτε τη διατροφή του.
• Σε ράτσες που έχουν εκ γενετhς πρόβλημα, μπορείτε να συζητήσετε με τον κτηνίατρό σας για κάποια μικροεγχείρηση που θα βοηθήσει στην καλύτερη αναπνοή.
• Αλλάζουμε τακτικά το κρεβατάκι του για να είναι όσο πιο άνετο γίνεται.
• Διατηρούμε ένα περιβάλλον αντικαπνιστικό μέσα στο σπίτι, το οποίο θα κάνει καλό και σε εμάς τους ίδιους.
• Τέλος μπορούμε να δοκιμάσουμε να σηκώσουμε το κεφαλάκι του με ένα μαξιλαράκι κατά τη διάρκεια του ύπνου!

 πηγή : petshopsnoopy.wordpress.com

Αυτό μπορεί να συμβαίνει για πάρα πολλούς λόγους. Μπορεί να είναι θέμα ελλιπούς διατροφής ή κακής υγείας αλλά μπορεί απλά να είναι συνηθισμένη σκυλίσια συμπεριφορά. Είναι μία συμπεριφορά που την παρατηρούμε επίσης στα άλογα, κουνέλια και ελάφια.

Η κοπροφαγία στους σκύλους ήταν κάτι πολύ συνηθισμένο την εποχή που ζούσαν σε ημιάγρια κατάσταση και δεν είχαν απόλυτα εξημερωθεί. Έτρωγαν τις ακαθαρσίες τους για πολλούς λόγους. Η θηλυκιά έτρωγε τα κόπρανα των κουταβιών και τα δικά της για να καθαρίσει τη φωλιά, ώστε η μυρωδιά να μην προσελκύσει αρπακτικά και κινδυνεύσουν τα μωρά της. Στις αγέλες άγριων σκύλων, τα υγιή σκυλιά έτρωγαν τα κόπρανα των άρρωστων σκύλων για να μην τα ανιχνεύσουν τα αρπακτικά. Είναι κάτι που συμβαίνει ακόμη και σήμερα σε σπίτια που ζουν πολλά σκυλιά μαζί. Είναι λοιπόν μία από τις ενστικτώδεις συμπεριφορές που βρίσκεται βαθιά χαραγμένη στο DNA του σκύλου χιλιάδες χρόνια. Αυτός μπορεί να είναι ένας λόγος. Σκύλοι που ζουν σήμερα σε ημιάγρια κατάσταση στην Αφρική, Βόρεια Αμερική και Ρωσία παρουσιάζουν ακόμη αυτές τις συμπεριφορές.

Μπορεί να είναι και πρόβλημα υγείας. Εάν ο σκύλος σου τρώει τα κόπρανα του θα πρέπει να επισκεφτείς τον κτηνίατρο για εξετάσεις. Είναι το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να κάνεις. Μπορεί να έχει παράσιτα, να μην τρέφεται σωστά ή να έχει πρόβλημα με το πάγκρεας.

Το πεπτικό σύστημα του σκύλου βασίζεται σε συγκεκριμένα ένζυμα που τον βοηθούν να χωνέψει την πρωτεΐνη, τα λίπη και τους υδατάνθρακες. Σήμερα κτηνίατροι-διατροφολόγοι πιστεύουν πως με το να τρώνε τα κόπρανα τους αναπληρώνουν πολλά από τα ένζυμα που μπορεί να τους λείπουν, για να χωνέψουν την τροφή. Επίσης η έλλειψη βιταμίνης Β μπορεί να είναι ακόμη μία αιτία.

Επίσης:

• Τα σκυλιά μπορεί να τρώνε τα κόπρανα τους όταν νιώθουν παραμελημένα και θέλουν να τραβήξουν το ενδιαφέρον του ιδιοκτήτη τους. Όταν εμείς "τσιμπάμε" από μία τέτοια συμπεριφορά, δίνουμε λόγο στο σκύλο μας να το ξανακάνει.
• Τα σκυλιά μπορεί να τρώνε τα κόπρανα τους επειδή δεν ταΐζονται αρκετά.
• Τα σκυλιά μπορεί να τρώνε τα κόπρανα τους επειδή ο ιδιοκτήτης τους έτριψε τη μούρη πάνω τους για να τα τιμωρήσει. Την επόμενη φορά για να μην ξανασυμβεί ο σκύλος τα τρώει για να κρύψει τα αποδεικτικά στοιχεία.
• Τα σκυλιά μπορεί να τρώνε τα κακά τους επειδή είναι στρεσαρισμένα, βαριούνται, δεν έχουν τη σωστή πνευματική και φυσική άσκηση.
• Τα σκυλιά τρώνε τα κακά τους όταν τρέφονται με χαμηλής ποιότητας τροφή.

Πηγή: www.livingwithdogs.gr

Τα σκυλιά τρώνε χόρτα ή γρασίδι επειδή μπορεί να έχουν κάποιον πόνο στο στομάχι.
Το χόρτο γενικά, δεν ανήκει στις διατροφικές συνήθειες των σκύλων. Όπως εμείς δεν τρώμε ξύλο ή μέταλλο, έτσι και τα σκυλιά δεν τρώνε χόρτο.
Όμως, τα σκυλιά ξέρουν πως αν φάνε πχ γρασίδι, θα ξεράσουν.
Το αποβάλλει ο οργανισμός τους ως μία τοξικη - επικίνδυνη ουσία, πριν κάνει ζημιά στον οργανισμό τους.
Έτσι, αν έχουν κάποιον πόνο στο στομάχι ή κάτι έχει σκαλώσει πχ στον οισοφάγο, τρώνε βεβιασμένα χόρτο για να ξεράσουν και να αποβληθούν οι ουσίες που τους προκαλούν τα παραπάνω!
Αυτό συνήθως το καταλαβαίνουμε αν τρώνε χόρτα με ”μανία” - βεβιασμένα.
Τώρα, ένας άλλος λόγος είναι ... για διατροφικούς λόγους!
Ναι, είναι αλήθεια!
Αν ένα σκυλί νιώθει οργανικά περίεργα, καταλαβαίνοντας πως του λείπουν κάποιες ουσίες, τότε τρώει σε μικρές ποσότητες χορταράκι.
Κοινώς, ο σκύλος ”προσέχει” τη διατροφή του!
Έτσι, κρατάει τον οργανισμό του σε διατροφική ισσοροπία, και αναπληρώνει με αυτό τον ανορθόδοξο τρόπο, απώλειες σε θρεπτικές ουσίες!
Αυτό συνήθως το καταλαβαίνουμε αν ο σκύλος τρώει αραιά και που μικρές ποσότητες χόρτου.
Τέλος, ένας ακόμα λόγος, είναι η... βαρεμάρα!
Γι’ αυτό δεν υπάρχει εξήγηση, αλλά αυτό που θα του αποβάλλει αυτή την κακιά συνήθεια, είναι η άσκηση και η ελευθερία του να παίξει - να τρέξει - να δραστηριοποιηθεί.
Έτσι, όταν ο σκύλος βαριέται, υιοθετεί αυτή τη συνήθεια!
Κι εδώ, ο σκύλος, για να μην ξεράσει, τρώει αραιά και που σε μικρές ποσότητες χορταράκι - γρασίδι.
Έτσι, αν δείτε έναν σκύλο να τρώει χόρτα:
- είτε σημαίνει ότι έχει κάποιο πόνο στο στομάχι ή έχει σκαλώσει κάτι στον οισοφάγο του,
- είτε σημαίνει ότι χρειάζεται κάποια διατροφική υποστήριξη σε βιταμίνες, κλπ ,
- είτε βαριέται!

Εκτός από τις προγραμματισμένες επισκέψεις στο κτηνίατρο για τα εμβόλια και τις αποπαρασιτώσεις του σκύλου σου, υπάρχουν φορές που θα πρέπει να τον επισκεφτείς εκτάκτως. Οι σκύλοι δεν μπορούν να μιλήσουν αλλά μπορούν να παρουσιάσουν συμπτώματα που πρέπει να είσαι σε θέση να παρατηρήσεις.

Πρέπει να πας τον σκύλο σου αμέσως στον κτηνίατρο όταν:

• Δυσκολία στην αναπνοή
• Συνεχόμενο βήχα
• Χλωμά ή μπλε ή άσπρα ούλα
• Εάν κλαίει και δείχνει ότι πονάει
• Δεν μπορεί να κουνηθεί, να περπατήσει καλά, σέρνει τα πίσω του πόδια ή κουτσαίνει
• Ο εμετός του ή τα κόπρανα του έχουν αίμα
• Πονάει όταν τρώει
• Πονάει όταν κάνει την ανάγκη του
• Έχει διογκωμένη κοιλιά
• Έχει έντονο λαχάνιασμα
• Έχει σπασμούς
• Του τρέχουν τα σάλια
• Παρουσιάζει αποπροσανατολισμό στο περπάτημα του
• Παρουσιάζει συνεχόμενο και έντονο λαχάνιασμα
• Η θερμοκρασία του σώματος του είναι πάνω από 40 βαθμούς
• Έχει τραύμα που αιμορραγεί

Επίσης εάν τα παρακάτω συμπτώματα έχουν διάρκεια πάνω από δύο ημέρες:

• Εάν ο σκύλος σταματήσει ξαφνικά να τρώει
• Φαίνεται να είναι σε λήθαργο
• Κάνει εμετό
• Έχει διάρροια
• Παρουσιάζει έντονη αδυναμία
• Εάν ξαφνικά πίνει πολύ νερό
• Δυσκοιλιότητα
• Ξύνεται συνεχώς
• Τρέχει η μύτη του

Στην παραπάνω λίστα μπορεί να μην συμπεριλαμβάνονται όλα τα συμπτώματα που χρήζουν την άμεση προσοχή σου. Εάν το ένστικτο σου σου λέει πως πρέπει να τηλεφωνήσεις στον κτηνίατρο, μην το αναβάλλεις.

Είναι καλύτερα να επισκεφτείς τον κτηνίατρο και να σου πει ότι δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας από το να μην τον επισκεφτείς και να σου πει αργότερα πως η καθυστέρηση ήταν μεγάλο λάθος.

Πηγή: www.livingwithdogs.gr

Τα εμβόλια μαζί με την επίσκεψη κοστίζουν ως εξής : 25 ευρω dp (puppy) , 30 ευρώ τετραπλό-επταπλό σκύλου, 35 ευρώ εξαπλό σκύλου. Για τις γάτες το κάθε εμβόλιο είναι 30 ευρώ, ενώ όταν γίνονται 2 μαζί γίνεται έκπτωση και κοστολογούνται μαζί 50 ευρώ ...

πηγή : https://www.kombovet.gr

Η στείρωση είναι από 80-120 ευρώ ο αρσενικός και 140-175 ευρώ ο  θηλυκός σκύλος...

Τέσσερις φορές εμβολιάζεται ένα κουτάβι ξεκινώντας από ηλικία 6-8 εβδομάδων .Τρείς φορές ανά 4 εβδομάδες για μόρβα ,πάρβο, λεπτοσπείρωση και ηπατίτιδα υποχρεωτικά , και 1-2 για την τραχειοβρογχίτιδα του σκύλου προαιρετικά .Ο αντιλυσσικός εμβολιασμός περιλαμβάνεται στο τελευταίο εξαπλό εμβόλιο και γίνεται 1 φορά και είναι υποχρεωτικός για λόγους δημόσιας υγείας. Στη συνέχεια κάθε χρόνο αρκεί μια ετήσια αναμνηστική δόση του εξαπλού εμβολίο...

Πρόκειται για σοβαρό νόσημα του αίματος των σκύλων που μεταδίδεται με τσιμπήματα κροτώνων (τσιμπούρια). Ιδιαίτερα ευαίσθητα είναι τα γερμανικά ποιμενικά . Προλαμβάνεται με εφαρμογή κατάλληλης πιπέτας από Μάρτη μέχρι Νοέμβρη...

Πρακτικά κινδυνεύει ελάχιστα . Τα νοσήματα που μεταδίδονται στον άνθρωπο είναι η τοξοπλάσμωση, η λεπτοσπείρωση , η λύσσα και ο εχινόκοκκος έμμεσα . Η λεπτοσπείρωση και η λύσσα προλαμβάνονται με εμβολιασμών των σκύλων που μπορεί να τις μεταδώσουν στον άνθρωπο . Ο εχινόκοκκος μεταδίδεται στο σκύλο και τον ‘άνθρωπο από την βρώση ατελώς ψημένων σπλάχνων αιγοπροβάτων. Η μόλυνση του σκύλου προλαμβάνεται με τακτικές αποπαρασιτώσεις και έλεγχο της διατροφής τους (ξηρά τροφή) ενώ στις πόλεις απουσιάζει και η αρχική πηγή μόλυνσης των σκύλων( μολυσμένα ωμά σπλάχνα φυτοφάγων ζώων). Η τοξοπλάσμωση μεταδίδεται από γάτες που νοσούν από τοξόπλασμα για δύο εβδομάδες και κατά της διάρκειας της νόσησης και μόνο με επαφή των τριχών που ήρθαν σε επαφή με τα μολυσμένα κόπρανα και εφόσον αυτά καταποθούν από τον άνθρωπο με το φαγητό ή το νερό του. Βασικό είναι ότι η οικόσιτη γάτα που τρέφεται με ελεγχόμενη τροφή και ζει μέσα στο σπίτι δεν έχει καμία πιθανότητα μετάδοσης μια και απουσιάζει η αρχική πηγή μόλυνσης (μολυσμένοι πλακούντες φυτοφάγων ζώων).

πηγή : https://www.kombovet.gr

Κάθε μήνα είναι αρκετό ,ενώ το παραπάνω καταργεί τους αμυντικούς φραγμούς του δέρματος και καθιστά το ζώο ποιο ευαίσθητο σε λοιμώξεις του δέρματος,ενώ κατά την διάρκεια του μπάνιου προστατεύουμε τα αυτια του σκύλου με πώμα από βαμβάκι ή ωτοασπίδες για την πρόληψη της ωτίτιδας...

Το κουτάβι πρέπει να παραμείνει με την σκυλίσια οικογένειά του τουλάχιστον για τις πρώτες οκτώ εβδομάδες της ζωής του. Σε αυτό το διάστημα μαθαίνει από την μητέρα του να μη λερώνει την φωλιά του και αναπτύσει κοινωνικές δεξιότητες μέσα από το παιχνίδι και την συναναστροφή με τα αδέλφια του. Κουτάβια που απομακρύνονται νωρίτερα από αυτή την ηλικία, έχουν αυξημένες πιθανότητες να εμφανίσουν προβληματικές συμπεριφορές όπως, για παράδειγμα, στρες αποχωρισμού, έντονο δάγκωμα, φοβίες κ.λπ...

Μπορείτε να γράψετε εδώ ..Ένας από τους μύθους της εκπαίδευση σκύλων είναι το “δεν μπορείς να μάθεις σε γέρικο σκύλο νέα κόλπα”. Πολλές φορές η απόδοση σκύλων μεγαλύτερης ηλικίας στην εκπαίδευση, αποτελεί πολύ ευχάριστη έκπληξη. Πιο συγκεκριμένα, σκύλοι της τρίτης ηλικίας (9-10 ετών) είναι πολύ δεκτικοί και ενθουσιώδεις στις Θετικές μεθόδους Εκπαίδευσης γιατί τους δίνουν νέα ενδιαφέροντα. Η βελτίωση προβληματικών συμπεριφορών στα ηλικιωμένα σκυλιά απαιτεί περισσότερη επιμονή και χρόνο, αφού η κακή συνήθεια έχει εδραιωθεί...

Η καταλληλότερη ηλικία εκκίνησης της εκπαίδευσης του σκύλου είναι αμέσως μόλις έρθει στο νέο του σπίτι (ιδανικά 2 μηνών). Σε αυτή την ηλικία το κουτάβι μαθαίνει εξαιρετικά γρήγορα και είναι επικεντρωμένο στη νέα του πραγματικότητα. Έτσι, έχουμε την ευκαιρία να χτίσουμε από την αρχή καλές συνήθειες ώστε να αποφευχθούν μελλοντικά προβλήματα συμπεριφοράς. Επιπλέον, αυτή είναι η ηλικία κατά την οποία που αναπτύσσεται ο εγκέφαλος του ζώου και, έτσι, η εκπαίδευση μπορεί να προσφέρει ακόμα περισσότερα...

Οι σκύλοι εργασίες είναι οικόσιτοι σκύλοι, ειδικά εκπαιδευμένοι ώστε να βοηθούν ανθρώπους με διαβήτη ή κινητικά προβλήματα προκειμένου να βελτιωθεί η ποιότητα ζωής τους. Οι σκύλοι εργασίας μπορεί να μάθουν να εκτελούν διάφορα καθήκοντα, όπως να οδηγούν άτομα με μερική ή ολική τύφλωση ή κώφωση, να τραβούν αναπηρικά καροτσάκια, , να ειδοποιούν σε περίπτωση κρίσης υπογλυκαιμίας...

πηγή : www.danidogs.com

Ιδανικά πρέπει να αποπαρασιτώνετε τα ζώα σας κάθε 3 μήνες. Την επόμενη φορά που θα πάτε στον κτηνίατρο, αναζητήστε την καταλληλότερη θεραπεία. Επειδήκάποια σκουλήκια μπορούν να μολύνουν και τους ανθρώπους, είναι σημαντικό να χρησιμοποιείτε την αντιπαρασιτική αγωγή που σας πρότεινε ο κτηνίατρός σας.

πηγή : www.hillspet.gr

Θα πρέπει να λάβετε υπόψιν σας ότι λιχουδιές που θα ταΐζετε δεν θα πρέπει να υπερβαίνουν το 10% της ημερήσιας δίαιτας του σκύλου σας...

Νόμος 4039/12, Άρθρο 11, παρ.2.
Οι υπηρεσίες, που σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις είναι αρμόδιες για την καθαριότητα των οδών του εθνικού, επαρχιακού και αστικού δικτύου, έχουν άμεση υποχρέωση να απομακρύνουν από τις οδούς και
τα πεζοδρόμια τα νεκρά ζώα και να μεριμνούν για την αποτέφρωση ή την υγειονομική ταφή τους, σύμφωνα με τις εθνικές και κοινοτικές διατάξεις. Αποτεφρωτήρια ζώων συντροφιάς ιδρύονται και λειτουργούν και από
Δήμους και Συνδέσμους Δήμων...

πηγή : zawf.gr

Πρέπει να γνωρίζετε ότι τους ζεστούς μήνες του Καλοκαιριού, ο θάνατος από θερμοπληξία είναι πολύ συχνός στα ζώα. Τα συμπτώματα ποικίλουν ανάλογα με το πόσο έχει ανέβει η θερμοκρασία του σώματος του ζώου. Στα αρχικά στάδια παρατηρείται μια έντονη ταχύπνοια, λόγω της προσπάθειας του ζώου να αντισταθμίσει την υψηλή θερμοκρασία. Το ζώο δηλαδή αναπνέει γρήγορα με τη γλώσσα έξω. Οι βλεννογόνοι γίνονται έντονα ερυθροί και υπάρχει η πιθανότητα να παρατηρήσετε έντονη σιελλόροια. Σε πιο προχωρημένο στάδιο το ζωάκι σας δεν έχει διάθεση, παρουσιάζει αστάθεια και τελικά μπορεί να λιποθυμήσει, να χάσει τις αισθήσεις του. Υπάρχει πιθανότητα σε αυτό το στάδιο να αιμορραγήσει το ζώο και να παρατηρήσετε έξοδο αίματος από τη μύτη, με έμεσμα από το στόμα και υπο μορφή διάρροιας. Στο στάδιο υπάρχει ο κίνδυνος σοβαρών και μη αναστρέψιμων διαταραχών σε συκώτι, νεφρά, εγκέφαλο
Η αντιμετώπιση πρέπει να είναι άμεση.
Το ζώο πρέπει να μεταφερθεί σε σκιερό χώρο να του χορηγηθεί νερό και να μην διστάσετε να το καταβρέξετε έτσι ώστε να μειώσετε την υψηλή θερμοκρασία του σώματος.
 Προσοχή μην το βρέξετε με παγωμένο νερό απλά χλιαρό γιατί υπάρχει ο κίνδυνος η απότομη αλλαγή θερμοκρασίας να σοκάρει τον οργανισμό. Μπορείτε να τοποθετήσετε μια βρεγμένη πετσέτα στο κεφάλι και στη ράχη του ζώου. Αν δεν ανταποκριθεί άμεσα τότε πρέπει να προσκομιστεί σε κτηνίατρο γιατί ο κίνδυνός ανακοπής είναι μεγάλος.
Οδηγίες για την αποφυγή θερμοπληξίας
-Να μην αφήνετε τα ζώα μόνα τους μέσα στο αυτοκίνητο.
-Να μην αφήνετε το ζώο πολύ ώρα κάτω από ήλιο. 
-Να έχει το ζώο οποιαδήποτε ώρα της ημέρας εύκολη και ελεύθερη πρόσβαση σε πόσιμο νερό.     Ιδιαίτερα σε περιπάτους πρέπει να μεταφέρεται μαζί σας και το δοχείο νερού ζώου σας.
Ειδικά οι ιδιοκτήτες των  πολύ μικρόσωμων ζώων καθώς και των ζώων που ανήκουν στις  βραχυκεφαλικές φυλές (π.χ Boxer, Pekinqnuese), πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί και σχολαστικοί.
Επίσης τα σκυλιά εργασίας τα οποία καταβάλουν μεγάλη προσπάθεια κινδυνεύουν από θερμοπληξία όταν βέβαια εργάζονται σε υψηλές θερμοκρασίες.



                                                                                           Ρουμελιώτη Καλλιόπη
                                                                                            Κτηνίατρος D.V.M

Μπορείτε να γράψετε εδώ ...Το ατύχημα από αυτοκίνητο είναι από τις πιο συχνές αιτίες τραυματισμού των ζώων. Ανάλογα με την ταχύτητα πρόσκρουσης και το μέγεθος του ζώου εξαρτάται η σοβαρότητα του τραυματισμού. ΠΡΟΣΟΧΗ. Σε οποιαδήποτε περίπτωση, ανεξάρτητα από το πόσο σοβαρό κρίνει ο ιδιοκτήτης ότι είναι το ατύχημα, το ζώο πρέπει να προσκομιστεί σε κτηνιατρείο. Η μεταφορά του ζώου στο κτηνιατρείο πρέπει να γίνει όσο το δυνατόν πιο προσεκτικά. Αν το ζώο σας περπατάει μην το κουράσετε καθόλου και προσπαθήστε να το μεταφέρετε με τα χέρια. Αν δεν περπατάει προσπαθήστε να φτιάξετε ένα αυτοσχέδιο φορείο. Η επιθυμητή στάση που πρέπει να έχει ένα ζώο είναι ευθεία και πλάι. Προσπαθήστε κατά τη μεταφορά να διατηρήσετε τη ψυχραιμία σας, να μιλάτε σιγά και σταθερά και οι κινήσεις σας να μην είναι βίαιες και απότομες. Κρίνεται απαραίτητη η παρακολούθηση του ζώου σας για χρονικό διάστημα τουλάχιστον 12-24 ωρών ακόμα και αν είναι στην καλύτερη κλινική κατάσταση γιατί η αιτία θανάτου είναι συνήθως η εσωτερική αιμορραγία ή η ρήξη κάποιου οργάνου. Επίσης συχνή είναι μετά από ατύχημα η πρόκληση καταγμάτων. Τα κατάγματα αφορούν συνήθως τις πλευρές, τα μακρά οστά, τη λεκάνη. Το ζώο μετά το ατύχημα ακόμα και αν μπορέσει να σηκωθεί και να περπατήσει θα κουτσαίνει, ενώ αν έχει κάταγμα στις πλευρές  θα δυσκολεύεται η αναπνοή του.
Επίσης δεν είναι σπάνιος ο τραυματισμός στη σπονδυλική στήλη. Αποτέλεσμα είναι η παράλυση του ζώου η οποία μπορεί να αφορά τα οπίσθια, τα πρόσθια ή και τα τέσσερα άκρα. Σ’αυτές τις περιπτώσεις, η πρόγνωση δεν είναι πολύ καλή και η αντιμετώπιση, η οποία τις περισσότερες περιπτώσεις είναι χειρουργική, πρέπει να είναι άμεση. 
ΠΡΕΠΕΙ ΟΛΟΙ ΝΑ ΛΑΒΟΥΜΕ ΜΕΤΡΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΕΙΩΘΕΙ Ο ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΤΥΧΗΜΑΤΩΝ ΑΠΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ
-Ποτέ μα ποτέ μην βγάζετε το σκύλο σας βόλτα, δίπλα σε δρόμο, χωρίς οδηγό. Στα μεγαλόσωμα ζώα θα πρέπει να χρησιμοποιείται μικρού μήκους οδηγούς, οι οποίοι σας δίνουν τη δυνατότητα να ελένχετε καλύτερα το ζώο σας. Όσο εκπαιδευμένο και υπάκουο είναι μπορεί κάτι να τραβήξει την προσοχή του στο απέναντι πεζοδρόμιο και να προσπαθήσει να περάσει το δρόμο. Να γνωρίζετε ότι για μεγάλο αριθμό ατυχημάτων τη μεγαλύτερη ευθύνη τη φέρει ο ιδιοκτήτης του ζώου και όχι ο οδηγός του αυτοκινήτου.
-Όταν ανοίγετε τη πόρτα του αυτοκινήτου σας να προσέχεται το ζωάκι σας να είναι ασφαλισμένο μέσα στο αυτοκίνητο. Ειδικά τα μικρόσωμα σκυλάκια και οι γατούλες είναι πολύ εύκολο να ''πεταχτούν" έξω από το αυτοκίνητο στο δρόμο. Ατυχήματα τέτοιου είδους είναι συχνά σε δρόμους ταχείας κυκλοφορίας.
 ΚΑΝΕΝΑΣ  ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ  ΓΙΑ ΕΝΑ ΖΩΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΔΙΟΚΤΗΤΗ ΤΟΥ....
                                                                                  Ρουμελιώτη Καλλιόπη
                                                                                  Κτηνίατρος D.V.M

Η δηλητηρίαση στα ζώα είναι πάρα πολύ συχνή. Όταν το δηλητήριο έχει εισαχθεί σε τρόφιμο με σκοπό το θάνατο του ζώου τότε  ονομάζεται ''φόλα.'' Παρακάτω γίνεται αναφορά στις πιο συχνές δηλητηριάσεις και δίνονται ορισμένα στοιχεία τα οποία είναι χρήσιμα να γνωρίζει ο ιδιοκτήτης. Είναι απαραίτητη όμως η προσκόμιση του ζώου σε κτηνίατρο άμεσα.
ΠΡΩΤΕΣ ΒΟΗΘΕΙΕΣ
Το πρώτο  πράγμα που κάνουμε όταν αντιληφθούμε ότι το ζώο μας έχει φάει κάποια δηλητηριώδη ουσία, προκαλούμε έμετο. Εμετό μπορείτε να προκαλέσετε δίνοντας γάλα, αλατόνερο ή κάνοντας ένεση απομορφίνης. Με τον έμετο προσπαθούμε να απομακρύνουμαι ποσότητα του δηλητηρίου πριν απορροφηθεί από τον οργανισμό. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι το ζώο να έχει το αντανακλαστικό της κατάποσης. Σε αντίθετη περίπτωση μην επιχειρήσετε να δώσετε τίποτα από το στόμα.
Η πρόγνωση εξαρτάται από την ποσότητα , το είδος του δηλητηρίου, τον στομαχικό φόρτο και την έγκαιρη αντιμετώπιση του περιστατικού.
ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΗ ΑΠΟ ΠΟΝΤΙΚΟΦΑΡΜΑΚΟ
Είναι η πιο συχνή δηλητηρίαση. Αν αντιληφθείτε ότι το κατοικίδιό σας έχει φάει ποντικοφάρμακο πρέπει άμεσα να επικοινωνήσετε με κτηνίατρο. Όπως ισχύει για τα περισσότερα δηλητήρια, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνετε είναι να προκαλέσετε εμετό. Εμετό μπορείτε να προκαλέσετε δίνοντας στο ζώο νερό με πολύ αλάτι. Το ποντικοφάρμακο περιέχει μια ουσία που ανταγωνίζεται τη βιταμίνη Κ που είναι υπεύθυνη για την πήξη του αίματος. Όταν λοιπόν εισέλθει στον οργανισμό προκαλεί αιμορραγική διάθεση και συλλογή αίματος σε θωρακική, κοιλιακή κοιλότητα και εγκέφαλο.
Αντίδοτο δηλητηρίου = Vit. K στην αρχή ενέσιμο και ακολούθως από το στόμα.
ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΗ ΑΠΟ ΟΡΓΑΝΟΦΩΣΦΟΡΙΚΑ
Τα οργανοφωσφορικά είναι ουσίες που περιέχονται συνήθως στα αντιπαρασιτικά προϊόντα του σκύλου. Η είσοδος του δηλητηρίου γίνεται μέσω της κατάποσης και του δέρματος. Συνεπώς όταν χρησιμοποιείτε αντιπαρασιτικά σκευάσματα πρέπει να είστε προσεκτικοί σε ότι αφορά τη δοσολογία και τις οδηγίες χρήσεως.
Τα συμπτώματα μπορεί να είναι :
Σπασμοί ,υπερδιέγερση, σιελλόροια, δακρύρροια, διάρροια και έμετο.
Στο τέλος μετά τους σπασμούς  μπορεί να ακολουθήσει  παράλυση και θάνατος του ζώου.
Το ζώο πρέπει να προσκομιστεί επειγόντως σε κτηνίατρο και να χορηγηθεί σε πρώτη φάση ενδομυϊκά η θεϊκή ατροπίνη και διαζεπάμη.
Στην παραπάνω περίπτωση δηλητηρίασης αποφεύγεται η πρόκληση εμέτου και συνίσταται η πλύση στομάχου. Σε περίπτωση δηλητηρίασης λόγω επαφής με το δέρμα επιβάλλεται άμεσα μπάνιο του ζώου με άφθονο νερό και σαπούνι, έτσι ώστε να απομακρυνθεί η τοξική ουσία από το δέρμα.
ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΗ ΑΠΟ ΣΤΡΥΧΝΙΝΗ
Η στρυχνίνη είναι το συστατικό της ‘’αγαπημένης ‘’ σε πολλούς ‘’φόλας’’. Το ζώο εμφανίζει άμεσα συμπτώματα και ο θάνατος μπορεί να επέλθει άμεσα ή σε μικρό χρονικό διάστημα. Τα συμπτώματα είναι έντονοι γενικευμένοι μυϊκοί σπασμοί και δύσπνοια. Πρέπει να προσκομιστεί άμεσα σε κτηνίατρο για να γίνει προσπάθεια να αντιμετωπιστούν τα συμπτώματα.
ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΗ ΑΠΟ ΑΙΘΥΛΕΝΙΚΗ ΓΛΥΚΟΛΗ
Πολύ συχνή δηλητηρίαση γιατί η αιθυλενική γλυκόλη, η οποία χρησιμοποιείται ευρέως ως αντιψυκτικό αυτοκινήτων, έχει πάρα πολύ γλυκιά γεύση. Τα συμπτώματα εμφανίζονται άμεσα και μερικά είναι ο έμετος, η ταχύπνοια, η υποθερμία, οι επιληπτικές κρίσεις, ο μυϊκός τρόμος, η πολυουρία και η πολυδυψία. Επειδή η αιθυλενική γλυκόλη δρά άμεσα στους νεφρούς υπάρχει πιθανότητα πρόκλησης νεφρικής ανεπάρκειας. Τα αντίδοτα, φομεπιζόλη και καθαρή αιθανόλη είναι δυσεύρετα και χρησιμοποιούνται μόνο στο σκύλο. Η πρόγνωση είναι αρκετά καλή αν το ζώο προσκομιστεί άμεσα στον κτηνίατρο.   
                                                                                                           Ρουμελιώτη Καλλιόπη
                                                                                                            Κτηνίατρος D.V.M